بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ﴿1﴾
بخوان به نام پروردگارت که (جهان را) آفريد،﴿1﴾
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ﴿2﴾
همان کس که انسان را از خون بستهاى خلق کرد!﴿2﴾
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ﴿3﴾
بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است،﴿3﴾
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ﴿4﴾
همان کسى که بوسيله قلم تعليم نمود،﴿4﴾
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ﴿5﴾
و به انسان آنچه را نمىدانست ياد داد!﴿5﴾
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى﴿6﴾
چنين نيست (که شما مىپنداريد) به يقين انسان طغيان مىکند،﴿6﴾
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى﴿7﴾
از اينکه خود را بىنياز ببيند!﴿7﴾
إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى﴿8﴾
و به يقين بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است!﴿8﴾
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى﴿9﴾
به من خبر ده آيا کسى که نهى مىکند،﴿9﴾
عَبْدًا إِذَا صَلَّى﴿10﴾
بندهاى را به هنگامى که نماز مىخواند (آيا مستحق عذاب الهى نيست)؟!﴿10﴾
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى﴿11﴾
به من خبر ده اگر اين بنده به راه هدايت باشد،﴿11﴾
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى﴿12﴾
يا مردم را به تقوا فرمان دهد (آيا نهى کردن او سزاوار است)؟!﴿12﴾
أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى﴿13﴾
به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) حق را انکار کند و به آن پشت نمايد (آيا مستحق مجازات الهى نيست)؟!﴿13﴾
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى﴿14﴾
آيا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) مىبيند؟!﴿14﴾
كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ﴿15﴾
چنان نيست که او خيال مىکند، اگر دست از کار خود برندارد، ناصيهاش [= موى پيش سرش] را گرفته (و به سوى عذاب مىکشانيم)،﴿15﴾
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ﴿16﴾
همان ناصيه دروغگوى خطاکار را!﴿16﴾
فَلْيَدْعُ نَادِيَه﴿17﴾
سپس هر که را مىخواهد صدا بزند (تا ياريش کند)!﴿17﴾
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ﴿18﴾
ما هم بزودى مأموران دوزخ را صدا مىزنيم (تا او را به دوزخ افکنند)!﴿18﴾
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ﴿19﴾
چنان نيست (که آن طغيانگر مىپندارد)؛ هرگز او را اطاعت مکن، و سجده نما و (به خدا) تقرّب جوى!﴿19﴾