ویروس آبله میمون از طریق تماس مستقیم با جانوران مبتلا به این بیماری یا از طریق هوا و ذرات تنفسی انتقال پیدا می‌کند. علایم این بیماری شامل حمام‌های حرارتی، خستگی، تب و احساس ناراحتی است. در صورت عدم درمان، می‌تواند به عفونت‌های جدی و حتی مرگ منجر شود. برای جلوگیری از انتشار آبلهٔ میمون، واکسیناسیون و رعایت بهداشتی و بهداشتی از اهمیت بالایی برخوردار است.
ویروس آبله میمون با ظاهر تب، سردرد، دردهای ماهیچه‌ای، لنفادنوپاتی و احساس خستگی شروع به عفونت می‌کند. سپس دانه‌هایی روی تاول‌ها و پوسته‌ها ایجاد می‌شوند که معمولاً حدود ۱۰ روز طول می‌کشد. مدت زمان نشانه‌های بیماری نیز معمولاً دو تا چهار هفته است. این عفونت می‌تواند برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مخصوصاً خطرناک باشد و بنابراین باید به مراقبت و درمان مناسب توجه ویژه‌ای داده شود.
تشخیص ضایعه می‌تواند با استفاده از آزمایش دی‌ان‌ای ویروس تأیید شود. این بیماری ممکن است شبیه آبله‌مرغان باشد، اما با انجام آزمایش‌های مختلف می‌توان به صورت دقیق تشخیص داد که آیا فرد مبتلا به این ویروس است یا خیر. اهمیت تشخیص سریع و صحیح این بیماری برای جلوگیری از گسترش آن بسیار مهم است و لازم است در صورت مشاهده هرگونه علامتی به پزشک مراجعه شود.
بیشتر بخوانید:
آبله میمون کشنده است
نخستین موارد
آبله میمون نخستین بار در سال ۱۹۵۸ در بین میمون‌های آزمایشگاهی در کپنهاگ دانمارک شناسایی شد. این بیماری بیشتر در مناطق دورافتاده کشورهای مرکز و غرب آفریقا در نزدیکی جنگل‌های بارانی استوایی دیده شده‌است. آبله میمون یک بیماری ویروسی است که به انسان نیز منتقل می‌شود و می‌تواند عوارض جدی برای سلامتی انسان‌ها داشته باشد. این بیماری همچنین می‌تواند از طریق تماس با حیوانات آلوده به ویروس منتقل شود و به همین دلیل اهمیت بالایی در حفاظت از حیوانات و جلوگیری از انتقال بیماری به انسان‌ها دارد.
با توجه به موقعیت جغرافیایی، ویروس آبله میمون به دو سویه اصلی در آفریقای غربی و مرکزی تقسیم می‌شود. اولین مورد این ویروس در انسان در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو شناسایی شد. این بومیان آفریقایی با خطرات واکسیناسیون ناشی از این ویروس مواجه هستند و باید توجه ویژه‌ای به پیشگیری و کنترل این برنامه‌ها داشته باشند. این اطلاعات مهم به محققان و مدیران سلامت انسانی کمک می‌کند تا استراتژی‌های مناسب برای مقابله با این ویروس را تدوین کنند.
مخزن اولیه ویروس آبله میمونی کدام است؟
دنیاگیری
در سال ۲۰۰۳، همه‌گیری بیماری در ایالات متحده به وسیله‌ی فروشگاه حیوانات خانگی که جوندگان وارداتی از غنا فروخته می‌شد، شناسایی شد. تعداد ۸۱ مورد این بیماری گزارش شد که خوشبختانه هیچ‌کدام به مرگ نیفتند. در سال ۲۰۱۷، نیجریه بزرگ‌ترین همه‌گیری ثبت شده را تجربه کرد که ۱۷۲ مورد مشکوک به آبلهٔ میمون را گزارش کرد. این بیماری بیشتر مردان بین ۲۱ تا ۴۰ سال را تحت تاثیر قرار داده بود.
همه‌گیری آبلهٔ میمون در سال ۲۰۲۲ نشان‌دهندهٔ گسترش بسیار سریع و فراگیر این بیماری در جوامع مختلف خارج از قاره آفریقا بود. این همه‌گیری ابتدا در بریتانیا آغاز شد و سپس موارد بیشتری در اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا گزارش شد. این واقعه نشان‌دهندهٔ اهمیت همکاری بین المللی و همچنین ضرورت توسعه سیستم‌های بهداشت عمومی و پیشگیری از انتقال بیماری‌ها به جوامع دیگر است.
عکس آبله میمون در کودکان
نشانه‌ها
نشانه‌های اولیهٔ آبله میمون شامل تب، سردرد، ورم، کمردرد، درد ماهیچه‌ها و بی‌حالی عمومی می‌شوند. با آغاز تب، التهاب‌های پوستی و جوش صورت ایجاد می‌شود و سپس به سایر قسمت‌های بدن، معمولاً کف دست‌ها و کف پا گسترش می‌یابند. اگر این علائم را تجربه کردید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا درمان مناسبی را دریافت کنید و از انتشار بیشتر بیماری جلوگیری شود.
این جوش‌ها که می‌توانند خارش زیادی ایجاد کنند، چندین بار تغییر حالت می‌دهند تا در نهایت یک جای زخم ایجاد می‌شود که بعداً می‌ریزد. ضایعات می‌توانند باعث باقی ماندن جای زخم شوند، که این مسئله باعث نگرانی و ناراحتی بیشتر برای فرد مبتلا می‌شود. از طرفی، اگر این جوش‌ها به درستی مراقبت شوند و درمان صحیحی انجام شود، احتمال ایجاد جای زخم و باقی ماندن آن کاهش می‌یابد و پوست فرد بهبود پیدا می‌کند.
عفونت آبلهٔ میمون معمولاً در بازه زمانی ۱۴ تا ۲۱ روز طول می‌کشد و به طور خودبه‌خود برطرف می‌شود. این عفونت اغلب با علایمی همچون حمامک، خواب‌آلودگی و تب همراه است. در صورت مشاهده علایم آبلهٔ میمون، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و درمان مناسب را شروع کنید تا از احتمال انتقال عفونت به دیگران جلوگیری شود.
خطرات آبله میمون
درمان
هرچند که هیچ درمانی برای آبلهٔ میمون وجود ندارد، اما با پیشگیری از سرایت این بیماری، می‌توان از گسترش آن جلوگیری کرد. واکسن آبله می‌تواند با ۸۵ درصد اثربخشی از عفونت جلوگیری کند و این امر می‌تواند به کنترل و کاهش انتشار آبلهٔ میمون کمک کند. در سال ۲۰۱۹، واکسن Jynneos برای مقابله با آبلهٔ میمون برای بزرگسالان در ایالات متحده تأیید شد، که این موضوع نشان‌دهنده تلاش‌های موثر برای مقابله با این بیماری مهم است.
استاندارد کنونی برای درمان عفونت‌های ارتوپاکس‌ویروس و ویروس‌هایی مانند آبله و آبلهٔ میمون، تکوویریمات است. این آنتی‌ویروس به‌طور خاص برای درمان این نوع عفونت‌ها طراحی شده است و در اتحادیه اروپا و ایالات متحده تأیید شده است. تکوویریمات از جمله داروهای موثر و قابل اعتماد است که درمانی کامل و موثر برای بیماران با این نوع عفونت‌ها فراهم می‌کند.
سیدوفوویر یا بوسیدوفوویر نیز ممکن است مفید باشد. در آفریقا گزارش‌های مربوط به خطر مرگ در صورت عدم درمان به ۱۰ تا ۱۱ درصد در سویهٔ آبلهٔ میمون آفریقای مرکزی می‌رسد. این داروها می‌توانند بهبودی بخشیده و از مرگ ناشی از این بیماری های خطرناک جلوگیری کنند. از این رو، استفاده از سیدوفوویر یا بوسیدوفوویر می‌تواند برای افرادی که از این بیماری رنج می‌برند، بسیار حیاتی و مؤثر باشد.
درمان بیماری آبلهٔ میمون شامل چند مرحله‌ای است. اولین مرحله مصرف مایعات می‌باشد که باعث حفظ نمک‌های بدن و کاهش خطر افتادن به وضعیت دهیدراسیون می‌شود. در مرحله‌ی بعدی از داروهای ضد ویروسی مانند تکوویریمات استفاده می‌شود تا ویروس آبله میمون را کنترل کند. همچنین مصرف داروهای تب‌بر نیز به عنوان بخشی از درمان بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد. در نهایت، برای کاهش خارش و تسکین درد از پمادهای ضد خارش نیز می‌توان استفاده کرد تا بیماری آبلهٔ میمون بهبود یابد.
کلمات کلیدی:
علائم ابله میمون در کودکان/ ایا ابله میمون خارش دارد/ درمان آبله میمون