معنی اتابک – فرهنگ معین و عمید

معنی اتابک در فرهنگ عمید

۱. در دورۀ قاجار، وزیر بزرگ.

۲. حاکم محلی.

۳. مربی کودک، به‌ویژه مربی شاهزادگان.

معنی اتابک در فرهنگ معین

(اَ بَ) [ تر. ] (ص مر.) 1 – پدربزرگ ، عنوانی که در دستگاه حکومتی سلجوقی به غلامان ترکی که از خود شایستگی نشان می دادند داده می شد و به عنوان مربی شاهزادگان تعیین می شدند. 2 – وزیر بزرگ .