بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ﴿1﴾
کافران از اهل کتاب و مشرکان (مىگفتند:) دست از آيين خود برنمىدارند تا دليل روشنى براى آنها بيايد،﴿1﴾
رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً﴿2﴾
پيامبرى از سوى خدا (بيايد) که صحيفههاى پاکى را (بر آنها) بخواند،﴿2﴾
فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ﴿3﴾
و در آن نوشتههاى صحيح و پرارزشى باشد! (ولى هنگامى که آمد ايمان نياوردند، مانند اهل کتاب).﴿3﴾
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَةُ﴿4﴾
اهل کتاب (نيز در دين خدا) اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه دليل روشن براى آنان آمد!﴿4﴾
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاء وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ﴿5﴾
و به آنها دستورى داده نشده بود جز اينکه خدا را بپرستند در حالى که دين خود را براى او خالص کنند و از شرک به توحيد بازگردند، نماز را برپا دارند و زکات را بپردازند؛ و اين است آيين مستقيم و پايدار!﴿5﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُوْلَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ﴿6﴾
کافران از اهل کتاب و مشرکان در آتش دوزخند، جاودانه در آن مىمانند؛ آنها بدترين مخلوقاتند!﴿6﴾
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ﴿7﴾
(امّا) کسانى که ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترين مخلوقات (خدا)يند!﴿7﴾
جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ﴿8﴾
پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى بهشت جاويدان است که نهرها از زير درختانش جارى است؛ هميشه در آن مىمانند! (هم) خدا از آنها خشنود است و (هم) آنها از خدا خشنودند؛ و اين (مقام والا) براى کسى است که از پروردگارش بترسد!﴿8﴾