بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا﴿1﴾
بگو: به من وحى شده است که جمعى از جنّ به سخنانم گوش فرادادهاند، سپس گفتهاند: «ما قرآن عجيبى شنيدهايم…﴿1﴾
يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا﴿2﴾
که به راه راست هدايت مىکند، پس ما به آن ايمان آوردهايم و هرگز کسى را شريک پروردگارمان قرارنمىدهيم!﴿2﴾
وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا﴿3﴾
و اينکه بلند است مقام باعظمت پروردگار ما، و او هرگز براى خود همسر و فرزندى انتخاب نکرده است!﴿3﴾
وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا﴿4﴾
و اينکه سفيه ما (ابليس) درباره خداوند سخنان ناروا مىگفت!﴿4﴾
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا﴿5﴾
و اينکه ما گمان مىکرديم که انس و جنّ هرگز بر خدا دروغ نمىبندند!﴿5﴾
وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا﴿6﴾
و اينکه مردانى از بشر به مردانى از جنّ پناه مىبردند، و آنها سبب افزايش گمراهى و طغيانشان مىشدند!﴿6﴾
وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنتُمْ أَن لَّن يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا﴿7﴾
و اينکه آنها گمان کردند -همانگونه که شما گمان مىکرديد- که خداوند هرگز کسى را (به نبوّت )مبعوث نمىکند!﴿7﴾
وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاء فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا﴿8﴾
و اينکه ما آسمان را جستجو کرديم و همه را پر از محافظان قوّى و تيرهاى شهاب يافتيم!﴿8﴾
وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَن يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَّصَدًا﴿9﴾
و اينکه ما پيش از اين به استراق سمع در آسمانها مىنشستيم؛ امّا اکنون هر کس بخواهد استراق سمع کند، شهابى را در کمين خود مىيابد!﴿9﴾
وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا﴿10﴾
و اينکه (با اين اوضاع) ما نمىدانيم آيا اراده شرّى درباره اهل زمين شده يا پروردگارشان خواسته است آنان را هدايت کند؟!﴿10﴾
وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِكَ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا﴿11﴾
و اينکه در ميان ما، افرادى صالح و افرادى غير صالحند؛ و ما گروههاى متفاوتى هستيم!﴿11﴾
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن نُّعجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَلَن نُّعْجِزَهُ هَرَبًا﴿12﴾
و اينکه ما يقين داريم هرگز نمىتوانيم بر اراده خداوند در زمين غالب شويم و نمىتوانيم از (پنجه قدرت) او بگريزيم!﴿12﴾
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا﴿13﴾
و اينکه ما هنگامى که هدايت قرآن را شنيديم به آن ايمان آورديم؛ و هر کس به پروردگارش ايمان بياورد، نه از نقصان مىترسد و نه از ظلم!﴿13﴾
وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُوْلَئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا﴿14﴾
و اينکه گروهى از ما مسلمان و گروهى ظالمند؛ هر کس اسلام را اختيار کند راه راست را برگزيده است،﴿14﴾
وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا﴿15﴾
و امّا ظالمان آتشگيره و هيزم دوزخند!﴿15﴾
وَأَلَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُم مَّاء غَدَقًا﴿16﴾
و اينکه اگر آنها [= جنّ و انس] در راه (ايمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سيرابشان مىکنيم!﴿16﴾
لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَمَن يُعْرِضْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا﴿17﴾
هدف اين است که ما آنها را با اين نعمت فراوان بيازماييم؛ و هر کس از ياد پروردگارش روى گرداند، او را به عذاب شديد و فزايندهاى گرفتار مىسازد!﴿17﴾
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا﴿18﴾
و اينکه مساجد از آن خداست، پس هيچ کس را با خدا نخوانيد!﴿18﴾
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا﴿19﴾
و اينکه هنگامى که بنده خدا [= محمّد (ص)] به عبادت برمىخاست و او را مىخواند، گروهى پيرامون او بشدّت ازدحام مىکردند!»﴿19﴾
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا﴿20﴾
بگو: «من تنها پروردگارم را مىخوانم و هيچ کس را شريک او قرار نمىدهم!»﴿20﴾
قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا﴿21﴾
بگو: «من مالک زيان و هدايتى براى شما نيستم!»﴿21﴾
قُلْ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا﴿22﴾
بگو: «(اگر من نيز بر خلاف فرمانش رفتار کنم) هيچ کس مرا در برابر او حمايت نمىکند و پناهگاهى جز او نمىيابم؛﴿22﴾
إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا﴿23﴾
تنها وظيفه من ابلاغ از سوى خدا و رساندن رسالات اوست؛ و هر کس نافرمانى خدا و رسولش کند، آتش دوزخ از آن اوست و جاودانه در آن مىمانند!﴿23﴾
حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا﴿24﴾
(اين کار شکنى کفّار همچنان ادامه مىيابد) تا آنچه را به آنها وعده داده شده ببينند؛ آنگاه مىدانند چه کسى ياورش ضعيفتر و جمعيّتش کمتر است!﴿24﴾
قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا﴿25﴾
بگو: «من نمىدانم آنچه به شما وعده داده شده نزديک است يا پروردگارم زمانى براى آن قرارمىدهد؟!﴿25﴾
عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا﴿26﴾
داناى غيب اوست و هيچ کس را بر اسرار غيبش آگاه نمىسازد،﴿26﴾
إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا﴿27﴾
مگر رسولانى که آنان را برگزيده و مراقبينى از پيش رو و پشت سر براى آنها قرار مىدهد…﴿27﴾
لِيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا﴿28﴾
تا بداند پيامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ کردهاند؛ و او به آنچه نزد آنهاست احاطه دارد و همه چيز را احصار کرده است!»﴿28﴾