بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم﴿1﴾
حم﴿1﴾
وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ﴿2﴾
سوگند به اين کتاب روشنگر،﴿2﴾
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ﴿3﴾
که ما آن را در شبى پر برکت نازل کرديم؛ ما همواره انذارکننده بودهايم!﴿3﴾
فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ﴿4﴾
در آن شب هر امرى بر اساس حکمت (الهى) تدبير و جدا مىگردد.﴿4﴾
أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ﴿5﴾
(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما؛ ما (محمد (ص) را) فرستاديم!﴿5﴾
رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴿6﴾
اينها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، که شنونده و داناست!﴿6﴾
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ﴿7﴾
(همان) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست، اگر اهل يقين هستيد!﴿7﴾
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ﴿8﴾
هيچ معبودى جز او نيست؛ زنده مىکند و مىميراند؛ او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستين شماست!﴿8﴾
بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ﴿9﴾
ولى آنها در شکند و (با حقايق) بازى مىکنند.﴿9﴾
فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ﴿10﴾
پس منتظر روزى باش که آسمان دود آشکارى پديد آورد…﴿10﴾
يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ﴿11﴾
که همه مردم را فرامىگيرد؛ اين عذاب دردناکى است!﴿11﴾
رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ﴿12﴾
(مىگويند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ايمان مىآوريم.﴿12﴾
أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ﴿13﴾
چگونه: و از کجا متذکر مىشوند با اينکه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد!﴿13﴾
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ﴿14﴾
سپس از او روى گردان شدند و گفتند: «او تعليم يافتهاى ديوانه است!»﴿14﴾
إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمْ عَائِدُونَ﴿15﴾
ما عذاب را کمى برطرف مىسازيم، ولى باز به کارهاى خود بازمىگرديد!﴿15﴾
يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ﴿16﴾
(ما از آنها انتقام مىگيريم) در آن روز که آنها را با قدرت خواهيم گرفت؛ آرى ما انتقام گيرندهايم!﴿16﴾
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ﴿17﴾
ما پيش از اينها قوم فرعون را آزموديم و رسول بزرگوارى به سراغشان آمد،﴿17﴾
أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ﴿18﴾
(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذاريد که من فرستاده امينى براى شما هستم!﴿18﴾
وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّي آتِيكُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ﴿19﴾
و در برابر خداوند تکبر نورزيد که من براى شما دليل روشنى آوردهام!﴿19﴾
وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَن تَرْجُمُونِ﴿20﴾
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اينکه مرا متهم کنيد!﴿20﴾
وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ﴿21﴾
و اگر به من ايمان نمىآوريد، از من کنارهگيرى کنيد (و مانع ايمان آوردن مردم نشويد)!﴿21﴾
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ﴿22﴾
(آنها هيچ يک از اين پندها را نپذيرفتند، و موسى) به پيشگاه پروردگارش عرضه داشت: اينها قومى مجرمند!﴿22﴾
فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ﴿23﴾
(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حرکت ده که شما تعقيب مىشويد!﴿23﴾
وَاتْرُكْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ﴿24﴾
(هنگامى که از دريا گذشتيد) دريا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) که آنها لشکرى غرقشده خواهند بود!﴿24﴾
كَمْ تَرَكُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ﴿25﴾
(سرانجام همگى نابود شدند و) چه بسيار باغها و چشمهها که از خود به جاى گذاشتند،﴿25﴾
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ﴿26﴾
و زراعتها و قصرهاى زيبا و گرانقيمت،﴿26﴾
وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ﴿27﴾
و نعمتهاى فراوان ديگر که در آن (غرق) بودند!﴿27﴾
كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ﴿28﴾
اينچنين بود ماجراى آنان! و ما (اموال و حکومت) اينها را ميراث براى اقوام ديگرى قرار داديم!﴿28﴾
فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ﴿29﴾
نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين، و نه به آنها مهلتى داده شد!﴿29﴾
وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ﴿30﴾
ما بنى اسرائيل را از عذاب ذلّتبار رهايى بخشيديم؛﴿30﴾
مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِّنَ الْمُسْرِفِينَ﴿31﴾
از فرعون که مردى متکبر و از اسرافکاران بود!﴿31﴾
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ﴿32﴾
ما آنها را با علم (خويش) بر جهانيان برگزيديم و برترى داديم،﴿32﴾
وَآتَيْنَاهُم مِّنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاء مُّبِينٌ﴿33﴾
و آياتى (از قدرت خويش) را به آنها داديم که آزمايش آشکارى در آن بود (ولى آنان کفران کردند و مجازات شدند)!﴿33﴾
إِنَّ هَؤُلَاء لَيَقُولُونَ﴿34﴾
اينها [= مشرکان] مىگويند:﴿34﴾
إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِينَ﴿35﴾
«مرگ ما جز همان مرگ اول نيست و هرگز برانگيخته نخواهيم شد!﴿35﴾
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ﴿36﴾
اگر راست مىگوييد پدران ما را (زنده کنيد و) بياوريد (تا گواهى دهند)!»﴿36﴾
أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ﴿37﴾
آيا آنان بهترند يا قوم «تبّع» و کسانى که پيش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاک کرديم، چرا که مجرم بودند!﴿37﴾
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ﴿38﴾
ما آسمانها و زمين و آنچه را که در ميان اين دو است به بازى (و بىهدف) نيافريديم!﴿38﴾
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ﴿39﴾
ما آن دو را جز بحق نيافريديم؛ ولى بيشتر آنان نمىدانند!﴿39﴾
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ﴿40﴾
روز جدايى (حق از باطل) وعدهگاه همه آنهاست!﴿40﴾
يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ﴿41﴾
روزى که هيچ دوستى کمترين کمکى به دوستش نمىکند، و از هيچسو يارى نمىشوند؛﴿41﴾
إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴿42﴾
مگر کسى که خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا که او عزيز و رحيم است!﴿42﴾
إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ﴿43﴾
مسلّماً درخت زقّوم…﴿43﴾
طَعَامُ الْأَثِيمِ﴿44﴾
غذاى گنهکاران است،﴿44﴾
كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ﴿45﴾
همانند فلز گداخته در شکمها مىجوشد؛﴿45﴾
كَغَلْيِ الْحَمِيمِ﴿46﴾
جوششى همچون آب سوزان!﴿46﴾
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاء الْجَحِيمِ﴿47﴾
(آنگاه به مأموران دوزخ خطاب مىشود:) اين کافر مجرم را بگيريد و به ميان دوزخ پرتابش کنيد!﴿47﴾
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ﴿48﴾
سپس بر سر او از عذاب جوشان بريزيد!﴿48﴾
ذُقْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ﴿49﴾
(به او گفته مىشود:) بچش که (به پندار خود) بسيار قدرتمند و محترم بودى!﴿49﴾
إِنَّ هَذَا مَا كُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ﴿50﴾
اين همان چيزى است که پيوسته در آن ترديد مىکرديد!﴿50﴾
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ﴿51﴾
(ولى) پرهيزگاران در جايگاه امنى قرار دارند،﴿51﴾
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ﴿52﴾
در ميان باغها و چشمهها؛﴿52﴾
يَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِينَ﴿53﴾
آنها لباسهايى از حرير نازک و ضخيم مىپوشند و در مقابل يکديگر مىنشينند؛﴿53﴾
كَذَلِكَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ﴿54﴾
اينچنيناند بهشتيان؛ و آنها را با «حور العين» تزويج مىکنيم!﴿54﴾
يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ﴿55﴾
آنها در آنجا هر نوع ميوهاى را بخواهند در اختيارشان قرارمىگيرد، و در نهايت امنيّت به سر مىبرند!﴿55﴾
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ﴿56﴾
هرگز مرگى جز همان مرگ اوّل (که در دنيا چشيدهاند) نخواهند چشيد، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مىکند؛﴿56﴾
فَضْلًا مِّن رَّبِّكَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴿57﴾
اين فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، اين همان رستگارى بزرگ است!﴿57﴾
فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ﴿58﴾
ما آن [= قرآن] را بر زبان تو آسان ساختيم، شايد آنان متذکّر شوند!﴿58﴾
فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ﴿59﴾
(امّا اگر نپذيرفتند) منتظر باش، آنها نيز منتظرند (تو منتظر پيروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شکست)!﴿59﴾