بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا﴿1﴾
سوگند به بادهايى که (ابرها را) به حرکت درمىآورند،﴿1﴾
فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا﴿2﴾
سوگند به آن ابرها که بار سنگينى (از باران را) با خود حمل مىکنند،﴿2﴾
فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا﴿3﴾
و سوگند به کشتيهايى که به آسانى به حرکت درمىآيند،﴿3﴾
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا﴿4﴾
و سوگند به فرشتگانى که کارها را تقسيم مىکنند،﴿4﴾
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ﴿5﴾
(آرى سوگند به همه اينها) که آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است؛﴿5﴾
وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ﴿6﴾
و بىشکّ (رستاخيز) و جزاى اعمال واقعشدنى است!﴿6﴾
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ﴿7﴾
قسم به آسمان که داراى چين و شکنهاى زيباست،﴿7﴾
إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ﴿8﴾
که شما (درباره قيامت) در گفتارى مختلف و گوناگونيد!﴿8﴾
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ﴿9﴾
(تنها) کسى از ايمان به آن منحرف مىشود که از قبول حقّ سرباز مىزند!﴿9﴾
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ﴿10﴾
کشته باد دروغگويان (و مرگ بر آنها)!﴿10﴾
الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ﴿11﴾
همانها که در جهل و غفلت فرو رفتهاند،﴿11﴾
يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ﴿12﴾
و پيوسته سؤال مىکنند: «روز جزا چه موقع است؟!»﴿12﴾
يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ﴿13﴾
(آرى) همان روزى است که آنها را بر آتش مىسوزانند!﴿13﴾
ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ﴿14﴾
(و گفته مىشود:) بچشيد عذاب خود را، اين همان چيزى است که براى آن شتاب داشتيد!﴿14﴾
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ﴿15﴾
به يقين، پرهيزگاران در باغهاى بهشت و در ميان چشمهها قرار دارند،﴿15﴾
آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ﴿16﴾
و آنچه پروردگارشان به آنها بخشيده دريافت مىدارند، زيرا پيش از آن (در سراى دنيا) از نيکوکاران بودند!﴿16﴾
كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ﴿17﴾
آنها کمى از شب را مىخوابيدند،﴿17﴾
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ﴿18﴾
و در سحرگاهان استغفار مىکردند،﴿18﴾
وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ﴿19﴾
و در اموال آنها حقّى براى سائل و محروم بود!﴿19﴾
وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ﴿20﴾
و در زمين آياتى براى جويندگان يقين است،﴿20﴾
وَفِي أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ﴿21﴾
و در وجود خود شما (نيز آياتى است)؛ آيا نمىبينيد؟!﴿21﴾
وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ﴿22﴾
و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مىشود!﴿22﴾
فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ﴿23﴾
سوگند به پروردگار آسمان و زمين که اين مطلب حقّ است همان گونه که شما سخن مىگوييد!﴿23﴾
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ﴿24﴾
آيا خبر مهمانهاى بزرگوار ابراهيم به تو رسيده است؟﴿24﴾
إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ﴿25﴾
در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعيّتى ناشناختهايد!»﴿25﴾
فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ﴿26﴾
سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بريان شدهاى را براى آنها) آورد،﴿26﴾
فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ﴿27﴾
و نزديک آنها گذارد، (ولى با تعجّب ديد دست بسوى غذا نمىبرند) گفت: «آيا شما غذا نمىخوريد؟!»﴿27﴾
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ﴿28﴾
و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توايم)!» و او را بشارت به تولّد پسرى دانا دادند.﴿28﴾
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ﴿29﴾
در اين هنگام همسرش جلو آمد در حالى که (از خوشحالى و تعجّب) فرياد مىکشيد به صورت خود زد و گفت: «(آيا پسرى خواهم آورد در حالى که) پيرزنى نازا هستم؟!»﴿29﴾
قَالُوا كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ﴿30﴾
گفتند: «پروردگارت چنين گفته است، و او حکيم و داناست!»﴿30﴾
قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ﴿31﴾
(ابراهيم) گفت: «مأموريت شما چيست اى فرستادگان (خدا)؟»﴿31﴾
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ﴿32﴾
گفتند: «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شدهايم…﴿32﴾
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ﴿33﴾
تا بارانى از «سنگ – گِل» بر آنها بفرستيم؛﴿33﴾
مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ﴿34﴾
سنگهايى که از ناحيه پروردگارت براى اسرافکاران نشان گذاشته شده است!»﴿34﴾
فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ﴿35﴾
ما مؤمنانى را که در آن شهرها(ى قوم لوط) زندگى مىکردند (قبل از نزول عذاب) خارج کرديم،﴿35﴾
فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ﴿36﴾
ولى جز يک خانواده باايمان در تمام آنها نيافتيم!﴿36﴾
وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ﴿37﴾
و در آن (شهرهاى بلا ديده) نشانهاى روشن براى کسانى که از عذاب دردناک مىترسند به جاى گذارديم.﴿37﴾
وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ﴿38﴾
و در (زندگى) موسى نيز (نشانه و درس عبرتى بود) هنگامى که او را با دليلى آشکار به سوى فرعون فرستاديم؛﴿38﴾
فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ﴿39﴾
امّا او با تمام وجودش از وى روى برتافت و گفت: «اين مرد يا ساحر است يا ديوانه!»﴿39﴾
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ﴿40﴾
از اين رو ما او و لشکريانش را گرفتيم و به دريا افکنديم در حالى که در خور سرزنش بود!﴿40﴾
وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ﴿41﴾
و (همچنين) در سرگذشت «عاد» (آيتى است) در آن هنگام که تندبادى بىباران بر آنها فرستاديم،﴿41﴾
مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ﴿42﴾
که بر هيچ چيز نمىگذشت مگر اينکه آن را همچون استخوانهاى پوسيده مىساخت.﴿42﴾
وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ﴿43﴾
و نيز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتى است در آن هنگام که به آنان گفته شد: «مدّتى کوتاه بهرهمند باشيد (و سپس منتظر عذاب)!»﴿43﴾
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ﴿44﴾
آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالى که (خيره خيره) نگاه مىکردند (بىآنکه قدرت دفاع داشته باشند)!﴿44﴾
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ﴿45﴾
چنان بر زمين افتادند که توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از کسى يارى طلبند!﴿45﴾
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ﴿46﴾
همچنين قوم نوح را پيش از آنها هلاک کرديم، چرا که قوم فاسقى بودند!﴿46﴾
وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ﴿47﴾
و ما آسمان را با قدرت بنا کرديم، و همواره آن را وسعت مىبخشيم!﴿47﴾
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ﴿48﴾
و زمين را گسترديم، و چه خوب گسترانندهاى هستيم!﴿48﴾
وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ﴿49﴾
و از هر چيز دو جفت آفريديم، شايد متذکّر شويد!﴿49﴾
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ﴿50﴾
پس به سوى خدا بگريزيد، که من از سوى او براى شما بيمدهندهاى آشکارم!﴿50﴾
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ﴿51﴾
و با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد، که من براى شما از سوى او بيمدهندهاى آشکارم!﴿51﴾
كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ﴿52﴾
اين گونه است که هيچ پيامبرى قبل از اينها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اينکه گفتند: «او ساحر است يا ديوانه!»﴿52﴾
أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ﴿53﴾
آيا يکديگر را به آن سفارش مىکردند (که همه چنين تهمتى بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومى طغيانگرند.﴿53﴾
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ﴿54﴾
حال که چنين است از آنها روى بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهى بود؛﴿54﴾
وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ﴿55﴾
و پيوسته تذکّر ده، زيرا تذکّر مؤمنان را سود مىبخشد.﴿55﴾
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ﴿56﴾
من جنّ و انس را نيافريدم جز براى اينکه عبادتم کنند (و از اين راه تکامل يابند و به من نزديک شوند)!﴿56﴾
مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ﴿57﴾
هرگز از آنها روزى نمىخواهم، و نمىخواهم مرا اطعام کنند!﴿57﴾
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ﴿58﴾
خداوند روزىدهنده و صاحب قوّت و قدرت است!﴿58﴾
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ﴿59﴾
و براى کسانى که ستم کردند، سهم بزرگى از عذاب است همانند سهم يارانشان (از اقوام ستمگر پيشين)؛ بنابر اين عجله نکنند!﴿59﴾
فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ﴿60﴾
پس واى بر کسانى که کافر شدند از روزى که به آنها وعده داده مىشود!﴿60﴾