بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ﴿1﴾
سوگند به آسمان و کوبنده شب!﴿1﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ﴿2﴾
و تو نمىدانى کوبنده شب چيست!﴿2﴾
النَّجْمُ الثَّاقِبُ﴿3﴾
همان ستاره درخشان و شکافنده تاريکيهاست!﴿3﴾
إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ﴿4﴾
(به اين آيت بزرگ الهى سوگند) که هر کس مراقب و محافظى دارد!﴿4﴾
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ﴿5﴾
انسان بايد بنگرد که از چه چيز آفريده شده است!﴿5﴾
خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ﴿6﴾
از يک آب جهنده آفريده شده است،﴿6﴾
يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ﴿7﴾
آبى که از ميان پشت و سينهها خارج مىشود!﴿7﴾
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ﴿8﴾
مسلّماً او [= خدائى که انسان را از چنين چيز پستى آفريد] مىتواند او را بازگرداند!﴿8﴾
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ﴿9﴾
در آن روز که اسرار نهان (انسان) آشکار ميشود،﴿9﴾
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ﴿10﴾
و براى او هيچ نيرو و ياورى نيست!﴿10﴾
وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ﴿11﴾
سوگند به آسمان پرباران،﴿11﴾
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ﴿12﴾
و سوگند به زمين پرشکاف (که گياهان از آن سر برمىآورند)،﴿12﴾
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ﴿13﴾
که اين (قرآن) سخنى است که حقّ را از باطل جدا مىکند،﴿13﴾
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ﴿14﴾
و هرگز شوخى نيست!﴿14﴾
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا﴿15﴾
آنها پيوسته حيله مىکنند،﴿15﴾
وَأَكِيدُ كَيْدًا﴿16﴾
و من هم در برابر آنها چاره مىکنم!﴿16﴾
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا﴿17﴾
حال که چنين است کافران را (فقط) اندکى مهلت ده (تا سزاى اعمالشان را ببينند)!﴿17﴾