بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالطُّورِ﴿1﴾
سوگند به کوه طور،﴿1﴾
وَكِتَابٍ مَّسْطُورٍ﴿2﴾
و کتابى که نوشته شده،﴿2﴾
فِي رَقٍّ مَّنشُورٍ﴿3﴾
در صفحهاى گسترده،﴿3﴾
وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ﴿4﴾
و سوگند به «بيت المعمور»،﴿4﴾
وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ﴿5﴾
و سقف برافراشته،﴿5﴾
وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ﴿6﴾
و درياى مملوّ و برافروخته،﴿6﴾
إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ﴿7﴾
که عذاب پروردگارت واقع مىشود،﴿7﴾
مَا لَهُ مِن دَافِعٍ﴿8﴾
و چيزى از آن مانع نخواهد بود!﴿8﴾
يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاء مَوْرًا﴿9﴾
(اين عذاب الهى) در آن روزى است که آسمان به شدّت به حرکت درمىآيد،﴿9﴾
وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا﴿10﴾
و کوهها از جا کنده و متحرّک مىشوند!﴿10﴾
فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ﴿11﴾
واى در آن روز بر تکذيبکنندگان،﴿11﴾
الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ﴿12﴾
همانها که در سخنان باطل به بازى مشغولند!﴿12﴾
يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا﴿13﴾
در آن روز که آنها را بزور به سوى آتش دوزخ مىرانند!﴿13﴾
هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ﴿14﴾
(به آنها مىگويند:) اين همان آتشى است که آن را انکار مىکرديد.﴿14﴾
أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنتُمْ لَا تُبْصِرُونَ﴿15﴾
آيا اين سحر است يا شما نمىبينيد؟!﴿15﴾
اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاء عَلَيْكُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ﴿16﴾
در آن وارد شويد و بسوزيد؛ مىخواهيد صبر کنيد يا نکنيد، براى شما يکسان است؛ چرا که تنها به اعمالتان جزا داده مىشويد!﴿16﴾
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ﴿17﴾
ولى پرهيزگاران در ميان باغهاى بهشت و نعمتهاى فراوان جاى دارند،﴿17﴾
فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ﴿18﴾
و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند!﴿18﴾
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ﴿19﴾
(به آنها گفته مىشود:) بخوريد و بياشاميد گوارا؛ اينها در برابر اعمالى است که انجام مىداديد!﴿19﴾
مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ﴿20﴾
اين در حالى که بر تختهاى صفکشيده در کنار هم تکيه مىزنند، و «حور العين» را به همسرى آنها درمىآوريم!﴿20﴾
وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ﴿21﴾
کسانى که ايمان آوردند و فرزندانشان به پيروى از آنان ايمان اختيار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق مىکنيم؛ و از (پاداش) عملشان چيزى نمىکاهيم؛ و هر کس در گرو اعمال خويش است!﴿21﴾
وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ﴿22﴾
و همواره از انواع ميوهها و گوشتها -از هر نوع که بخواهند- در اختيارشان مىگذاريم!﴿22﴾
يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ﴿23﴾
آنها در بهشت جامهاى پر از شراب طهور را که نه بيهودهگويى در آن است و نه گناه، از يکديگر مىگيرند!﴿23﴾
وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّكْنُونٌ﴿24﴾
و پيوسته بر گردشان نوجوانانى براى (خدمت) آنان گردش مىکنند که همچون مرواريدهاى درون صدفند!﴿24﴾
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ﴿25﴾
در اين هنگام رو به يکديگر کرده (از گذشته) سؤال مىنمايند؛﴿25﴾
قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ﴿26﴾
مىگويند: «ما در ميان خانواده خود ترسان بوديم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگيرد)!﴿26﴾
فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ﴿27﴾
امّا خداوند بر ما منّت نهاد و از عذابکشنده ما را حفظ کرد!﴿27﴾
إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ﴿28﴾
ما از پيش او را مىخوانديم (و مىپرستيديم)، که اوست نيکوکار و مهربان!»﴿28﴾
فَذَكِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ﴿29﴾
پس تذکّر ده، که به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نيستى!﴿29﴾
أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ﴿30﴾
بلکه آنها مىگويند: «او شاعرى است که ما انتظار مرگش را مىکشيم!»﴿30﴾
قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِينَ﴿31﴾
بگو: «انتظار بکشيد که من هم با (شما انتظار مىکشم شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودى شما را با عذاب الهى)!»﴿31﴾
أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ﴿32﴾
آيا عقلهايشان آنها را به اين اعمال دستور مىدهد، يا قومى طغيانگرند؟﴿32﴾
أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ﴿33﴾
يا مىگويند: «قرآن را به خدا افترا بسته»، ولى آنان ايمان ندارند.﴿33﴾
فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ﴿34﴾
اگر راست مىگويند سخنى همانند آن بياورند!﴿34﴾
أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ﴿35﴾
يا آنها بى هيچ آفريده شده‌اند، يا خود خالق خويشند؟!﴿35﴾
أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ﴿36﴾
آيا آنها آسمانها و زمين را آفريدهاند؟! بلکه آنها جوياى يقين نيستند!﴿36﴾
أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ﴿37﴾
آيا خزاين پروردگارت نزد آنهاست؟! يا بر همه چيز عالم سيطره دارند؟!﴿37﴾
أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ﴿38﴾
آيا نردبانى دارند (که به آسمان بالا مىروند) و بوسيله آن اسرار وحى را مىشنوند؟! کسى که از آنها اين ادّعا را دارد دليل روشنى بياورد!﴿38﴾
أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَكُمُ الْبَنُونَ﴿39﴾
آيا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران (که فرشتگان را دختران خدا مىناميد)؟!﴿39﴾
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ﴿40﴾
آيا تو از آنها پاداشى مىطلبى که در زير بار گران آن قرار دارند؟!﴿40﴾
أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ﴿41﴾
آيا اسرار غيب نزد آنهاست و از روى آن مىنويسند؟!﴿41﴾
أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ﴿42﴾
آيا مىخواهند نقشه شيطانى براى تو بکشند؟! ولى بدانند خود کافران در دام اين نقشهها گرفتار مىشوند!﴿42﴾
أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ﴿43﴾
يا معبودى غير خداوند دارند (که قول يارى به آنها داده)؟! منزّه است خدا از آنچه همتاى او قرارمىدهند!﴿43﴾
وَإِن يَرَوْا كِسْفًا مِّنَ السَّمَاء سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْكُومٌ﴿44﴾
آنها (چنان لجوجند که) اگر ببينند قطعه سنگى از آسمان (براى عذابشان) سقوط مىکند مىگويند: «اين ابر متراکمى است!»﴿44﴾
فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ﴿45﴾
حال که چنين است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند؛﴿45﴾
يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ﴿46﴾
روزى که نقشههاى آنان سودى به حالشان نخواهد داشت و (از هيچ سو) يارى نمىشوند!﴿46﴾
وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ﴿47﴾
و براى ستمگران عذابى قبل از آن است (در همين جهان)؛ ولى بيشترشان نمىدانند!﴿47﴾
وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ﴿48﴾
در راه ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن، چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار دارى! و هنگامى که برمىخيزى پروردگارت را تسبيح و حمد گوى!﴿48﴾
وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ﴿49﴾
(همچنين) به هنگام شب او را تسبيح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)!﴿49﴾