بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ﴿1﴾
به سپيده دم سوگند،﴿1﴾
وَلَيَالٍ عَشْرٍ﴿2﴾
و به شبهاى دهگانه،﴿2﴾
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ﴿3﴾
و به زوج و فرد،﴿3﴾
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ﴿4﴾
و به شب، هنگامى که (به سوى روشنايى روز) حرکت مىکند سوگند (که پروردگارت در کمين ظالمان است)!﴿4﴾
هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ﴿5﴾
آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمّى براى صاحبان خرد نيست؟!﴿5﴾
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ﴿6﴾
آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟!﴿6﴾
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ﴿7﴾
و با آن شهر «اِرَم» باعظمت،﴿7﴾
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ﴿8﴾
همان شهرى که مانندش در شهرها آفريده نشده بود!﴿8﴾
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ﴿9﴾
و قوم «ثمود» که صخرههاى عظيم را از (کنار) درّه مىبريدند (و از آن خانه و کاخ مىساختند)!﴿9﴾
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ﴿10﴾
و فرعونى که قدرتمند و شکنجهگر بود،﴿10﴾
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ﴿11﴾
همان اقوامى که در شهرها طغيان کردند،﴿11﴾
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ﴿12﴾
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛﴿12﴾
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ﴿13﴾
به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت!﴿13﴾
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ﴿14﴾
به يقين پروردگار تو در کمينگاه (ستمگران) است!﴿14﴾
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ﴿15﴾
امّا انسان هنگامى که پروردگارش او را براى آزمايش، اکرام مىکند و نعمت مىبخشد (مغرور مىشود و) مىگويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!»﴿15﴾
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ﴿16﴾
و امّا هنگامى که براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مىگيرد (مأيوس مىشود و) مىگويد: «پروردگارم مرا خوار کرده است!»﴿16﴾
كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ﴿17﴾
چنان نيست که شما مىپنداريد؛ شما يتيمان را گرامى نمىداريد،﴿17﴾
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ﴿18﴾
و يکديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمىکنيد،﴿18﴾
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا﴿19﴾
و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده مىخوريد،﴿19﴾
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا﴿20﴾
و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتکب مىشويد)!﴿20﴾
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا﴿21﴾
چنان نيست که آنها مىپندارند! در آن هنگام که زمين سخت در هم کوبيده شود،﴿21﴾
وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا﴿22﴾
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،﴿22﴾
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى﴿23﴾
و در آن روز جهنم را حاضر مىکنند؛ (آرى) در آن روز انسان متذکّر مىشود؛ امّا اين تذکّر چه سودى براى او دارد؟!﴿23﴾
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي﴿24﴾
مىگويد: «اى کاش براى (اين) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!»﴿24﴾
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ﴿25﴾
در آن روز هيچ کس همانند او [= خدا] عذاب نمىکند،﴿25﴾
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ﴿26﴾
و هيچ کس همچون او کسى را به بند نمىکشد!﴿26﴾
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ﴿27﴾
تو اى روح آراميافته!﴿27﴾
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً﴿28﴾
به سوى پروردگارت بازگرد در حالى که هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است،﴿28﴾
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي﴿29﴾
پس در سلک بندگانم درآى،﴿29﴾
وَادْخُلِي جَنَّتِي﴿30﴾
و در بهشتم وارد شو!﴿30﴾