بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ﴿1﴾
قيامت نزديک شد و ماه از هم شکافت!﴿1﴾
وَإِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ﴿2﴾
و هرگاه نشانه و معجزهاى را ببينند روى گردانده، مىگويند: «اين سحرى مستمر است»!﴿2﴾
وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ وَكُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ﴿3﴾
آنها (آيات خدا را) تکذيب کردند و از هواى نفسشان پيروى نمودند؛ و هر امرى قرارگاهى دارد!﴿3﴾
وَلَقَدْ جَاءهُم مِّنَ الْأَنبَاء مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ﴿4﴾
به اندازه کافى براى بازداشتن از بديها اخبار (انبيا و امّتهاى پيشين) به آنان رسيده است!﴿4﴾
حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ﴿5﴾
اين آيات، حکمت بالغه الهى است؛ امّا انذارها (براى افراد لجوج) فايده نمىدهد!﴿5﴾
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَيْءٍ نُّكُرٍ﴿6﴾
بنابر اين از آنها روى بگردان، و روزى را به ياد آور که دعوت کننده الهى مردم را به امر وحشتناکى دعوت مىکند (دعوت به حساب اعمال)!﴿6﴾
خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ﴿7﴾
آنان در حالى که چشمهايشان از شدّت وحشت به زير افتاده، همچون ملخهاى پراکنده از قبرها خارج مىشوند،﴿7﴾
مُّهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَذَا يَوْمٌ عَسِرٌ﴿8﴾
در حالى که (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوى اين دعوت کننده گردن مىکشند؛ کافران مىگويند: «امروز روز سخت و دردناکى است!»﴿8﴾
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ﴿9﴾
پيش از آنها قوم نوح تکذيب کردند، (آرى) بنده ما (نوح) را تکذيب کرده و گفتند: «او ديوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد.﴿9﴾
فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ﴿10﴾
او به درگاه پروردگار عرضه داشت: «من مغلوب (اين قوم طغيانگر) شدهام، انتقام مرا از آنها بگير!»﴿10﴾
فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاء بِمَاء مُّنْهَمِرٍ﴿11﴾
در اين هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و پىدرپى گشوديم؛﴿11﴾
وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ﴿12﴾
و زمين را شکافتيم و چشمههاى زيادى بيرون فرستاديم؛ و اين دو آب به اندازه مقدّر با هم درآميختند (و درياى وحشتناکى شد)!﴿12﴾
وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ﴿13﴾
و او را بر مرکبى از الواح و ميخهايى ساخته شده سوار کرديم؛﴿13﴾
تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاء لِّمَن كَانَ كُفِرَ﴿14﴾
مرکبى که زير نظر ما حرکت مىکرد! اين کيفرى بود براى کسانى که (به او) کافر شده بودند!﴿14﴾
وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ﴿15﴾
ما اين ماجرا را بعنوان نشانهاى در ميان امّتها باقى گذارديم؛ آيا کسى هست که پند گيرد؟!﴿15﴾
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴿16﴾
(اکنون بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!﴿16﴾
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ﴿17﴾
ما قرآن را براى تذکّر آسان ساختيم؛ آيا کسى هست که متذکّر شود؟!﴿17﴾
كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴿18﴾
قوم عاد (نيز پيامبر خود را) تکذيب کردند؛ پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!﴿18﴾
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ﴿19﴾
ما تندباد وحشتناک و سردى را در يک روز شوم مستمر بر آنان فرستاديم…﴿19﴾
تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ﴿20﴾
که مردم را همچون تنههاى نخل ريشهکن شده از جا برمىکند!﴿20﴾
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴿21﴾
پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!﴿21﴾
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ﴿22﴾
ما قرآن را براى تذکّر آسان ساختيم؛ آيا کسى هست که متذکّر شود!﴿22﴾
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ﴿23﴾
طايفه ثمود (نيز) انذارهاى الهى را تکذيب کردند،﴿23﴾
فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ﴿24﴾
و گفتند: «آيا ما از بشرى از جنس خود پيروى کنيم؟! اگر چنين کنيم در گمراهى و جنون خواهيم بود!﴿24﴾
أَؤُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ﴿25﴾
آيا از ميان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او آدم بسيار دروغگوى هوسبازى است!﴿25﴾
سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ﴿26﴾
ولى فردا مىفهمند چه کسى دروغگوى هوسباز است!﴿26﴾
إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ﴿27﴾
ما «ناقه» را براى آزمايش آنها مىفرستيم؛ در انتظار پايان کار آنان باش و صبر کن!﴿27﴾
وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاء قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ﴿28﴾
و به آنها خبر ده که آب (قريه) بايد در ميانشان تقسيم شود، (يک روز سهم ناقه، و يک روز براى آنها) و هر يک در نوبت خود بايد حاضر شوند!﴿28﴾
فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ﴿29﴾
آنها يکى از ياران خود را صدا زدند، او به سراغ اين کار آمد و (ناقه را)پى کرد!﴿29﴾
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴿30﴾
پس (بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!﴿30﴾
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ﴿31﴾
ما فقط يک صيحه [= صاعقه عظيم] بر آنها فرستاديم و بدنبال آن همگى بصورت گياه خشکى درآمدند که صاحب چهارپايان (در آغل) جمعآورى مىکند!﴿31﴾
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ﴿32﴾
ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم؛ آيا کسى هست که متذکّر شود؟!﴿32﴾
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ﴿33﴾
قوم لوط انذارها(ى پىدرپى پيامبرشان) را تکذيب کردند؛﴿33﴾
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ﴿34﴾
ما بر آنها تندبادى که ريگها را به حرکت درمىآورد فرستاديم (و همه را هلاک کرديم)، جز خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان داديم!﴿34﴾
نِعْمَةً مِّنْ عِندِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ﴿35﴾
اين نعمتى بود از ناحيه ما؛ اين گونه هر کسى را که شکر کند پاداش مىدهيم!﴿35﴾
وَلَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ﴿36﴾
او آنها را از مجازات ما بيم داد، ولى بر آنها اصرار بر مجادله و القاى شکّ داشتند!﴿36﴾
وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ﴿37﴾
آنها از لوط خواستند ميهمانانش را در اختيارشان بگذارد؛ ولى ما چشمانشان را نابينا و محو کرديم (و گفتيم:) بچشيد عذاب و انذارهاى مرا!﴿37﴾
وَلَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ﴿38﴾
سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابى پايدار و ثابت به سراغشان آمد!﴿38﴾
فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ﴿39﴾
(و گفتيم:) پس بچشيد عذاب و انذارهاى مرا!﴿39﴾
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ﴿40﴾
ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم؛ آيا کسى هست که متذکّر شود؟!﴿40﴾
وَلَقَدْ جَاء آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ﴿41﴾
و (همچنين) انذارها و هشدارها (يکى پس از ديگرى) به سراغ آل فرعون آمد،﴿41﴾
كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ﴿42﴾
امّا آنها همه آيات ما را تکذيب کردند، و ما آنها را گرفتيم و مجازات کرديم، گرفتن شخصى قدرتمند و توانا!﴿42﴾
أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِّنْ أُوْلَئِكُمْ أَمْ لَكُم بَرَاءةٌ فِي الزُّبُرِ﴿43﴾
آيا کفّار شما بهتر از آنانند يا براى شما اماننامهاى در کتب آسمانى نازل شده است؟!﴿43﴾
أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُّنتَصِرٌ﴿44﴾
يا مىگويند: «ما جماعتى متحّد و نيرومند و پيروزيم»؟!﴿44﴾
سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ﴿45﴾
(ولى بدانند) که بزودى جمعشان شکست مىخورد و پا به فرارمىگذارند!﴿45﴾
بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ﴿46﴾
(علاوه بر اين) رستاخيز موعد آنهاست، و مجازات قيامت هولناکتر و تلختر است!﴿46﴾
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ﴿47﴾
مجرمان در گمراهى و شعلههاى آتشند،﴿47﴾
يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ﴿48﴾
در آن روز که در آتش دوزخ به صورتشان کشيده مىشوند (و به آنها گفته مىشود:) بچشيد آتش دوزخ را!﴿48﴾
إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ﴿49﴾
البته ما هر چيز را به اندازه آفريديم!﴿49﴾
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ﴿50﴾
و فرمان ما يک امر بيش نيست، همچون يک چشم بر هم زدن!﴿50﴾
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ﴿51﴾
ما کسانى را که در گذشته شبيه شما بودند هلاک کرديم؛ آيا کسى هست که پند گيرد؟!﴿51﴾
وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ﴿52﴾
و هر کارى را انجام دادند در نامههاى اعمالشان ثبت است،﴿52﴾
وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ﴿53﴾
و هر کار کوچک و بزرگى نوشته شده است.﴿53﴾
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ﴿54﴾
يقيناً پرهيزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند،﴿54﴾
فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ﴿55﴾
در جايگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر!﴿55﴾