بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ﴿1﴾
اى جامه خواب به خود پيچيده (و در بستر آرميده)!﴿1﴾
قُمْ فَأَنذِرْ﴿2﴾
برخيز و انذار کن (و عالميان را بيم ده)،﴿2﴾
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ﴿3﴾
و پروردگارت را بزرگ بشمار،﴿3﴾
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ﴿4﴾
و لباست را پاک کن،﴿4﴾
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ﴿5﴾
و از پليدى دورى کن،﴿5﴾
وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ﴿6﴾
و منّت مگذار و فزونى مطلب،﴿6﴾
وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ﴿7﴾
و بخاطر پروردگارت شکيبايى کن!﴿7﴾
فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ﴿8﴾
هنگامى که در «صور» دميده شود،﴿8﴾
فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ﴿9﴾
آن روز، روز سختى است،﴿9﴾
عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ﴿10﴾
و براى کافران آسان نيست!﴿10﴾
ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا﴿11﴾
مرا با کسى که او را خود به تنهايى آفريدهام واگذار!﴿11﴾
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا﴿12﴾
همان کسى که براى او مال گستردهاى قرار دادم،﴿12﴾
وَبَنِينَ شُهُودًا﴿13﴾
و فرزندانى که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند،﴿13﴾
وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا﴿14﴾
و وسايل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم!﴿14﴾
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ﴿15﴾
باز هم طمع دارد که بر او بيفزايم!﴿15﴾
كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا﴿16﴾
هرگز چنين نخواهد شد؛ چرا که او نسبت به آيات ما دشمنى مىورزد!﴿16﴾
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا﴿17﴾
و بزودى او را مجبور مىکنم که از قلّه زندگى بالا رود (سپس او را به زير مىافکنم)!﴿17﴾
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ﴿18﴾
او (براى مبارزه با قرآن) انديشه کرد و مطلب را آماده ساخت!﴿18﴾
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ﴿19﴾
مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد!﴿19﴾
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ﴿20﴾
باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شيطانى خود را) آماده نمود!﴿20﴾
ثُمَّ نَظَرَ﴿21﴾
سپس نگاهى افکند،﴿21﴾
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ﴿22﴾
بعد چهره درهم کشيد و عجولانه دست به کار شد؛﴿22﴾
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ﴿23﴾
سپس پشت (به حقّ) کرد و تکبّر ورزيد،﴿23﴾
فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ﴿24﴾
و سرانجام گفت: «اين (قرآن) چيزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پيشينيان نيست!﴿24﴾
إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ﴿25﴾
اين فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!»﴿25﴾
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ﴿26﴾
(امّا) بزودى او را وارد سَقَر [= دوزخ] مىکنم!﴿26﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ﴿27﴾
و تو نمىدانى «سقر» چيست!﴿27﴾
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ﴿28﴾
(آتشى است که) نه چيزى را باقى مىگذارد و نه چيزى را رها مىسازد!﴿28﴾
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ﴿29﴾
پوست تن را بکلّى دگرگون مىکند!﴿29﴾
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ﴿30﴾
نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شدهاند!﴿30﴾
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاء وَيَهْدِي مَن يَشَاء وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ﴿31﴾
مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار داديم، و تعداد آنها را جز براى آزمايش کافران معيّن نکرديم تا اهل کتاب [= يهود و نصارى] يقين پيدا کنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقّانيّت اين کتاب آسمانى) ترديد به خود راه ندهند، و بيماردلان و کافران بگويند: «خدا از اين توصيف چه منظورى دارد؟!» (آرى) اين گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه مىسازد و هر کس را بخواهد هدايت مىکند! و لشکريان پروردگارت را جز او کسى نمىداند، و اين جز هشدار و تذکّرى براى انسانها نيست!﴿31﴾
كَلَّا وَالْقَمَرِ﴿32﴾
اينچنين نيست که آنها تصوّر مىکنند سوگند به ماه،﴿32﴾
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ﴿33﴾
و به شب، هنگامى که (دامن برچيند و) پشت کند،﴿33﴾
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ﴿34﴾
و به صبح هنگامى که چهره بگشايد،﴿34﴾
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ﴿35﴾
که آن (حوادث هولناک قيامت) از مسائل مهم است!﴿35﴾
نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ﴿36﴾
هشدار و انذارى است براى همه انسانها،﴿36﴾
لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ﴿37﴾
براى کسانى از شما که مىخواهند پيش افتند يا عقب بمانند [= بسوى هدايت و نيکى پيش روند يا نروند]!﴿37﴾
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ﴿38﴾
(آرى) هر کس در گرو اعمال خويش است،﴿38﴾
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ﴿39﴾
مگر «اصحاب يمين» (که نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوايشان به دست راستشان مىدهند)!﴿39﴾
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءلُونَ﴿40﴾
آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مىکنند…﴿40﴾
عَنِ الْمُجْرِمِينَ﴿41﴾
از مجرمان:﴿41﴾
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ﴿42﴾
چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»﴿42﴾
قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ﴿43﴾
مىگويند: «ما از نمازگزاران نبوديم،﴿43﴾
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ﴿44﴾
و اطعام مستمند نمىکرديم،﴿44﴾
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ﴿45﴾
و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم،﴿45﴾
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ﴿46﴾
و همواره روز جزا را انکار مىکرديم،﴿46﴾
حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ﴿47﴾
تا زمانى که مرگ ما فرا رسيد!»﴿47﴾
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ﴿48﴾
از اين رو شفاعت شفاعتکنندگان به حال آنها سودى نمىبخشد.﴿48﴾
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ﴿49﴾
چرا آنها از تذکّر روى گردانند؟!﴿49﴾
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ﴿50﴾
گويى گورخرانى رميدهاند،﴿50﴾
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ﴿51﴾
که از (مقابل) شيرى فرار کردهاند!﴿51﴾
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَى صُحُفًا مُّنَشَّرَةً﴿52﴾
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانهاى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود!﴿52﴾
كَلَّا بَل لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ﴿53﴾
چنين نيست که آنان مىگويند، بلکه آنها از آخرت نمىترسند!﴿53﴾
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ﴿54﴾
چنين نيست که آنها مىگويند، آن (قرآن) يک تذکّر و يادآورى است!﴿54﴾
فَمَن شَاء ذَكَرَهُ﴿55﴾
هر کس بخواهد از آن پند مىگيرد؛﴿55﴾
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاء اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ﴿56﴾
و هيچ کس پند نمىگيرد مگر اينکه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است!﴿56﴾