بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ﴿1﴾
تقاضاکنندهاى تقاضاى عذابى کرد که واقع شد!﴿1﴾
لِّلْكَافِرينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ﴿2﴾
اين عذاب مخصوص کافران است، و هيچ کس نمىتواند آن را دفع کند،﴿2﴾
مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ﴿3﴾
از سوى خداوند ذى المعارج [= خداوندى که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مىکنند]!﴿3﴾
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ﴿4﴾
فرشتگان و روح [= فرشته مقرّب خداوند] بسوى او عروج مىکنند در آن روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است!﴿4﴾
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا﴿5﴾
پس صبر جميل پيشه کن،﴿5﴾
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا﴿6﴾
زيرا آنها آن روز را دور مىبينند،﴿6﴾
وَنَرَاهُ قَرِيبًا﴿7﴾
و ما آن را نزديک مىبينيم!﴿7﴾
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاء كَالْمُهْلِ﴿8﴾
همان روز که آسمان همچون فلز گداخته مىشود،﴿8﴾
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ﴿9﴾
و کوهها مانند پشم رنگين متلاشى خواهد بود،﴿9﴾
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا﴿10﴾
و هيچ دوست صميمى سراغ دوستش را نمىگيرد!﴿10﴾
يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ﴿11﴾
آنها را نشانشان مىدهند (ولى هر کس گرفتار کار خويشتن است)، چنان است که گنهکار دوست مىدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند،﴿11﴾
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ﴿12﴾
و همسر و برادرش را،﴿12﴾
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْويهِ﴿13﴾
و قبيلهاش را که هميشه از او حمايت مىکرد،﴿13﴾
وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ﴿14﴾
و همه مردم روى زمين را تا مايه نجاتش گردند؛﴿14﴾
كَلَّا إِنَّهَا لَظَى﴿15﴾
امّا هرگز چنين نيست (که با اينها بتوان نجات يافت، آرى) شعلههاى سوزان آتش است،﴿15﴾
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَى﴿16﴾
دست و پا و پوست سر را مىکند و مىبرد!﴿16﴾
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى﴿17﴾
و کسانى را که به فرمان خدا پشت کردند صدا مىزند،﴿17﴾
وَجَمَعَ فَأَوْعَى﴿18﴾
و (همچنين آنها که) اموال را جمع و ذخيره کردند!﴿18﴾
إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا﴿19﴾
به يقين انسان حريص و کمطاقت آفريده شده است،﴿19﴾
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا﴿20﴾
هنگامى که بدى به او رسد بيتابى مىکند،﴿20﴾
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا﴿21﴾
و هنگامى که خوبى به او رسد مانع ديگران مىشود (و بخل مىورزد)،﴿21﴾
إِلَّا الْمُصَلِّينَ﴿22﴾
مگر نمازگزاران،﴿22﴾
الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ﴿23﴾
آنها که نمازها را پيوسته بجا مىآورند،﴿23﴾
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ﴿24﴾
و آنها که در اموالشان حق معلومى است…﴿24﴾
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ﴿25﴾
براى تقاضاکننده و محروم،﴿25﴾
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ﴿26﴾
و آنها که به روز جزا ايمان دارند،﴿26﴾
وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ﴿27﴾
و آنها که از عذاب پروردگارشان بيمناکند،﴿27﴾
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ﴿28﴾
چرا که هيچ کس از عذاب پروردگارش در امان نيست،﴿28﴾
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ﴿29﴾
و آنها که دامان خويش را (از بىعفّتى) حفظ مىکنند،﴿29﴾
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ﴿30﴾
جز با همسران و کنيزان (که در حکم همسرند آميزش ندارند)، چرا که در بهرهگيرى از اينها مورد سرزنش نخواهند بود!﴿30﴾
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ﴿31﴾
و هر کس جز اينها را طلب کند، متجاوز است!﴿31﴾
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ﴿32﴾
و آنها که امانتها و عهد خود را رعايت مىکنند،﴿32﴾
وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ﴿33﴾
و آنها که با اداى شهادتشان قيام مىنمايند،﴿33﴾
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ﴿34﴾
و آنها که بر نماز مواظبت دارند،﴿34﴾
أُوْلَئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ﴿35﴾
آنان در باغهاى بهشتى (پذيرايى و) گرامى داشته مىشوند.﴿35﴾
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ﴿36﴾
اين کافران را چه مىشود که با سرعت نزد تو مىآيند…﴿36﴾
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ﴿37﴾
از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)!﴿37﴾
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ﴿38﴾
آيا هر يک از آنها (با اين اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهى وارد کنند؟!﴿38﴾
كَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ﴿39﴾
هرگز چنين نيست؛ ما آنها را از آنچه خودشان مىدانند آفريدهايم!﴿39﴾
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ﴿40﴾
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادريم…﴿40﴾
عَلَى أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ﴿41﴾
که جاى آنان را به کسانى بدهيم که از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهيم شد!﴿41﴾
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ﴿42﴾
آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى کنند تا زمانى که روز موعود خود را ملاقات نمايند!﴿42﴾
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ يُوفِضُونَ﴿43﴾
همان روز که از قبرها بسرعت خارج مىشوند، گويى به سوى بتها مىدوند…﴿43﴾
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ﴿44﴾
در حالى که چشمهايشان از شرم و وحشت به زير افتاده، و پردهاى از ذلّت و خوارى آنها را پوشانده است! اين همان روزى است که به آنها وعده داده مىشد!﴿44﴾