بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴿1﴾
پربرکت و زوالناپذير است کسى که حکومت جهان هستى به دست اوست، و او بر هر چيز تواناست.﴿1﴾
الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ﴿2﴾
آن کس که مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد که کدام يک از شما بهتر عمل مىکنيد، و او شکستناپذير و بخشنده است.﴿2﴾
الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَّا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِن فُطُورٍ﴿3﴾
همان کسى که هفت آسمان را بر فراز يکديگر آفريد؛ در آفرينش خداوند رحمان هيچ تضادّ و عيبى نمىبينى! بار ديگر نگاه کن، آيا هيچ شکاف و خللى مشاهده مىکنى؟!﴿3﴾
ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِأً وَهُوَ حَسِيرٌ﴿4﴾
بار ديگر (به عالم هستى) نگاه کن، سرانجام چشمانت (در جستجوى خلل و نقصان ناکام مانده) به سوى تو باز مىگردد در حالى که خسته و ناتوان است!﴿4﴾
وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ﴿5﴾
ما آسمان پايين (نزديک) را با چراغهاى فروزانى زينت بخشيديم، و آنها [= شهابها ] را تيرهايى براى شياطين قرار داديم، و براى آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختيم!﴿5﴾
وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ﴿6﴾
و براى کسانى که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنّم است، و بد فرجامى است!﴿6﴾
إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ﴿7﴾
هنگامى که در آن افکنده شوند صداى وحشتناکى از آن مىشنوند، و اين در حالى است که پيوسته مىجوشد!﴿7﴾
تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ﴿8﴾
نزديک است (دوزخ) از شدّت غضب پاره پاره شود؛ هر زمان که گروهى در آن افکنده مىشوند، نگهبانان دوزخ از آنها مىپرسند: «مگر بيمدهنده الهى به سراغ شما نيامد؟!»﴿8﴾
قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ﴿9﴾
مىگويند: «آرى، بيمدهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او را تکذيب کرديم و گفتيم: خداوند هرگز چيزى نازل نکرده، و شما در گمراهى بزرگى هستيد!»﴿9﴾
وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ﴿10﴾
و مىگويند: «اگر ما گوش شنوا داشتيم يا تعقّل مىکرديم، در ميان دوزخيان نبوديم!»﴿10﴾
فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقًا لِّأَصْحَابِ السَّعِيرِ﴿11﴾
اينجاست که به گناه خود اعتراف مىکنند؛ دور باشند دوزخيان از رحمت خدا!﴿11﴾
إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ﴿12﴾
(امّا) کسانى که از پروردگارشان در نهان مىترسند، مسلّماً آمرزش و پاداش بزرگى دارند!﴿12﴾
وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ﴿13﴾
گفتار خود را پنهان کنيد يا آشکار (تفاوتى نمىکند)، او به آنچه در سينههاست آگاه است!﴿13﴾
أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ﴿14﴾
آيا آن کسى که موجودات را آفريده از حال آنها آگاه نيست؟! در حالى که او (از اسرار دقيق) باخبر و آگاه است!﴿14﴾
هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ﴿15﴾
او کسى است که زمين را براى شما رام کرد، بر شانههاى آن راه برويد و از روزيهاى خداوند بخوريد؛ و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست!﴿15﴾
أَأَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يَخْسِفَ بِكُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ﴿16﴾
آيا خود را از عذاب کسى که حاکم بر آسمان است در امان مىدانيد که دستور دهد زمين بشکافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟!﴿16﴾
أَمْ أَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ﴿17﴾
يا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مىدانيد که تندبادى پر از سنگريزه بر شما فرستد؟! و بزودى خواهيد دانست تهديدهاى من چگونه است!﴿17﴾
وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ﴿18﴾
کسانى که پيش از آنان بودند (آيات الهى را) تکذيب کردند، امّا (ببين) مجازات من چگونه بود!﴿18﴾
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ﴿19﴾
آيا به پرندگانى که بالاى سرشان است، و گاه بالهاى خود را گسترده و گاه جمع مىکنند، نگاه نکردند؟! جز خداوند رحمان کسى آنها را بر فراز آسمان نگه نمىدارد، چرا که او به هر چيز بيناست!﴿19﴾
أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُندٌ لَّكُمْ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ﴿20﴾
آيا اين کسى که لشکر شماست مىتواند شما را در برابر خداوند يارى دهد؟ ولى کافران تنها گرفتار فريبند!﴿20﴾
أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ﴿21﴾
يا آن کسى که شما را روزى مىدهد، اگر روزيش را بازدارد (چه کسى مىتواند نياز شما را تأمين کند)؟! ولى آنها در سرکشى و فرار از حقيقت لجاجت مىورزند!﴿21﴾
أَفَمَن يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ﴿22﴾
آيا کسى که به رو افتاده حرکت مىکند به هدايت نزديکتر است يا کسى که راستقامت در صراط مستقيم گام برمىدارد؟!﴿22﴾
قُلْ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ﴿23﴾
بگو: «او کسى است که شما را آفريد و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد؛ امّا کمتر سپاسگزارى مىکنيد!»﴿23﴾
قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ﴿24﴾
بگو: «او کسى است که شما را در زمين آفريد و به سوى او محشور مىشويد!»﴿24﴾
وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ﴿25﴾
آنها مىگويند: «اگر راست مىگوييد اين وعده قيامت چه زمانى است؟!»﴿25﴾
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ﴿26﴾
بگو: «علم آن تنها نزد خداست؛ و من فقط بيمدهنده آشکارى هستم!»﴿26﴾
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ﴿27﴾
هنگامى که آن (وعده الهى) را از نزديک مىبينند، صورت کافران زشت و سياه مىگردد، و به آنها گفته مىشود: «اين همان چيزى است که تقاضاى آن را داشتيد»!﴿27﴾
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَن مَّعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ﴿28﴾
بگو: «به من خبر دهيد اگر خداوند مرا و تمام کسانى را که با من هستند هلاک کند، يا مورد ترحّم قرار دهد، چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه مىدهد؟!»﴿28﴾
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ﴿29﴾
بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ايمان آورده و بر او توکّل کردهايم؛ و بزودى مىدانيد چه کسى در گمراهى آشکار است!»﴿29﴾
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاء مَّعِينٍ﴿30﴾
بگو: «به من خبر دهيد اگر آبهاى (سرزمين) شما در زمين فرو رود، چه کسى مىتواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!»﴿30﴾