بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ يَتَسَاءلُونَ﴿1﴾
آنها از چه چيز از يکديگر سؤال مىکنند؟!﴿1﴾
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ﴿2﴾
از خبر بزرگ و پراهميّت (رستاخيز)!﴿2﴾
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ﴿3﴾
همان خبرى که پيوسته در آن اختلاف دارند!﴿3﴾
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ﴿4﴾
چنين نيست که آنها فکر مىکنند، و بزودى مىفهمند!﴿4﴾
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ﴿5﴾
باز هم چنين نيست که آنها مىپندارند، و بزودى مىفهمند (که قيامت حق است)!﴿5﴾
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا﴿6﴾
آيا زمين را محل آرامش (شما) قرار نداديم؟!﴿6﴾
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا﴿7﴾
و کوهها را ميخهاى زمين؟!﴿7﴾
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا﴿8﴾
و شما را بصورت زوجها آفريديم!﴿8﴾
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا﴿9﴾
و خواب شما را مايه آرامشتان قرار داديم،﴿9﴾
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا﴿10﴾
و شب را پوششى (براى شما)،﴿10﴾
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا﴿11﴾
و روز را وسيلهاى براى زندگى و معاش!﴿11﴾
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا﴿12﴾
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کرديم!﴿12﴾
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا﴿13﴾
و چراغى روشن و حرارتبخش آفريديم!﴿13﴾
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا﴿14﴾
و از ابرهاى بارانزا آبى فراوان نازل کرديم،﴿14﴾
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا﴿15﴾
تا بوسيله آن دانه و گياه بسيار برويانيم،﴿15﴾
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا﴿16﴾
و باغهايى پردرخت!﴿16﴾
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا﴿17﴾
(آرى) روز جدايى، ميعاد همگان است!﴿17﴾
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا﴿18﴾
روزى که در «صور» دميده مىشود و شما فوج فوج (به محشر) مىآييد!﴿18﴾
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا﴿19﴾
و آسمان گشوده مىشود و بصورت درهاى متعددى درمىآيد!﴿19﴾
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا﴿20﴾
و کوهها به حرکت درمىآيد و بصورت سرابى مىشود!﴿20﴾
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا﴿21﴾
مسلّماً (در آن روز) جهنّم کمينگاهى است بزرگ،﴿21﴾
لِلْطَّاغِينَ مَآبًا﴿22﴾
و محل بازگشتى براى طغيانگران!﴿22﴾
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا﴿23﴾
مدّتهاى طولانى در آن مىمانند!﴿23﴾
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا﴿24﴾
در آنجا نه چيز خنکى مىچشند و نه نوشيدنى گوارايى،﴿24﴾
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا﴿25﴾
جز آبى سوزان و مايعى از چرک و خون!﴿25﴾
جَزَاء وِفَاقًا﴿26﴾
اين مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)!﴿26﴾
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا﴿27﴾
چرا که آنها هيچ اميدى به حساب نداشتند،﴿27﴾
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا﴿28﴾
و آيات ما را بکلى تکذيب کردند!﴿28﴾
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا﴿29﴾
و ما همه چيز را شمارش و ثبت کردهايم!﴿29﴾
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا﴿30﴾
پس بچشيد که چيزى جز عذاب بر شما نمىافزاييم!﴿30﴾
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا﴿31﴾
مسلّماً براى پرهيزگاران نجات و پيروزى بزرگى است:﴿31﴾
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا﴿32﴾
باغهايى سرسبز، و انواع انگورها،﴿32﴾
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا﴿33﴾
و حوريانى بسيار جوان و همسن و سال،﴿33﴾
وَكَأْسًا دِهَاقًا﴿34﴾
و جامهايى لبريز و پياپى (از شراب طهور)!﴿34﴾
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا﴿35﴾
در آنجا نه سخن لغو و بيهودهاى مىشنوند و نه دروغى!﴿35﴾
جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا﴿36﴾
اين کيفرى است از سوى پروردگارت و عطيهاى است کافى!﴿36﴾
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿37﴾
همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هيچ کس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگويد (يا شفاعتى کند)!﴿37﴾
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا﴿38﴾
روزى که «روح» و «ملائکه» در يک صف مىايستند و هيچ يک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمىگويند، و (آنگاه که مىگويند) درست مىگويند!﴿38﴾
ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا﴿39﴾
آن روز حق است؛ هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمىگزيند!﴿39﴾
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا﴿40﴾
و ما شما را از عذاب نزديکى بيم داديم! اين عذاب در روزى خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مىبيند، و کافر مىگويد: «اى کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمىشدم)!»﴿40﴾