بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى﴿1﴾
سوگند به ستاره هنگامى که افول مىکند،﴿1﴾
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى﴿2﴾
که هرگز دوست شما [= محمّد «ص»] منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است،﴿2﴾
وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى﴿3﴾
و هرگز از روى هواى نفس سخن نمىگويد!﴿3﴾
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى﴿4﴾
آنچه مىگويد چيزى جز وحى که بر او نازل شده نيست!﴿4﴾
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى﴿5﴾
آن کس که قدرت عظيمى دارد [= جبرئيل امين] او را تعليم داده است؛﴿5﴾
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى﴿6﴾
همان کس که توانايى فوق العاده دارد؛ او سلطه يافت…﴿6﴾
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى﴿7﴾
در حالى که در اُفق اعلى قرار داشت!﴿7﴾
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى﴿8﴾
سپس نزديکتر و نزديکتر شد…﴿8﴾
فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى﴿9﴾
تا آنکه فاصله او (با پيامبر) به اندازه فاصله دو کمان يا کمتر بود؛﴿9﴾
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى﴿10﴾
در اينجا خداوند آنچه را وحى کردنى بود به بندهاش وحى نمود.﴿10﴾
مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى﴿11﴾
قلب (پاک او) در آنچه ديد هرگز دروغ نگفت.﴿11﴾
أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى﴿12﴾
آيا با او درباره آنچه (با چشم خود) ديده مجادله مىکنيد؟!﴿12﴾
وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى﴿13﴾
و بار ديگر نيز او را مشاهده کرد،﴿13﴾
عِندَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى﴿14﴾
نزد «سدرة المنتهى»،﴿14﴾
عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى﴿15﴾
که «جنت المأوى» در آنجاست!﴿15﴾
إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى﴿16﴾
در آن هنگام که چيزى [= نور خيرهکنندهاى] سدرة المنتهى را پوشانده بود،﴿16﴾
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى﴿17﴾
چشم او هرگز منحرف نشد و طغيان نکرد (آنچه ديد واقعيّت بود)!﴿17﴾
لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى﴿18﴾
او پارهاى از آيات و نشانههاى بزرگ پروردگارش را ديد!﴿18﴾
أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى﴿19﴾
به من خبر دهيد آيا بتهاى «لات» و «عزّى»…﴿19﴾
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى﴿20﴾
و «منات» که سوّمين آنهاست (دختران خدا هستند)؟!﴿20﴾
أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنثَى﴿21﴾
آيا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالى که بزعم شما دختران کم ارزشترند!)﴿21﴾
تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَى﴿22﴾
در اين صورت اين تقسيمى ناعادلانه است!﴿22﴾
إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنفُسُ وَلَقَدْ جَاءهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَى﴿23﴾
اينها فقط نامهايى است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشتهايد (نامهايى بىمحتوا و اسمهايى بى مسمّا)، و هرگز خداوند دليل و حجتى بر آن نازل نکرده؛ آنان فقط از گمانهاى بىاساس و هواى نفس پيروى مىکنند در حالى که هدايت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است!﴿23﴾
أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّى﴿24﴾
يا آنچه انسان تمنّا دارد به آن مىرسد؟!﴿24﴾
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى﴿25﴾
در حالى که آخرت و دنيا از آن خداست!﴿25﴾
وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاء وَيَرْضَى﴿26﴾
و چه بسيار فرشتگان آسمانها که شفاعت آنها سودى نمىبخشد مگر پس از آنکه خدا براى هر کس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد!﴿26﴾
إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنثَى﴿27﴾
کسانى که به آخرت ايمان ندارند، فرشتگان را دختر (خدا) نامگذارى مىکنند!﴿27﴾
وَمَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا﴿28﴾
آنها هرگز به اين سخن دانشى ندارند، تنها از گمان بىپايه پيروى مىکنند با اينکه «گمان» هرگز انسان را از حقّ بىنياز نمىکند!﴿28﴾
فَأَعْرِضْ عَن مَّن تَوَلَّى عَن ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا﴿29﴾
حال که چنين است از کسى که از ياد ما روى مىگرداند و جز زندگى مادى دنيا را نمىطلبد، اعراض کن!﴿29﴾
ذَلِكَ مَبْلَغُهُم مِّنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى﴿30﴾
اين آخرين حدّ آگاهى آنهاست؛ پروردگار تو کسانى را که از راه او گمراه شدهاند بهتر مىشناسد، و (همچنين) هدايتيافتگان را از همه بهتر مىشناسد!﴿30﴾
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاؤُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى﴿31﴾
و براى خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است تا بدکاران را به کيفر کارهاى بدشان برساند و نيکوکاران را در برابر اعمال نيکشان پاداش دهد!﴿31﴾
الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ فَلَا تُزَكُّوا أَنفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى﴿32﴾
همانها که از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مىکنند، جز گناهان صغيره (که گاه آلوده آن مىشوند)؛ آمرزش پروردگار تو گسترده است؛ او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام که شما را از زمين آفريد و در آن موقع که بصورت جنينهايى در شکم مادرانتان بوديد؛ پس خودستايى نکنيد، او پرهيزگاران را بهتر مىشناسد!﴿32﴾
أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى﴿33﴾
آيا ديدى آن کس را که (از اسلام -يا انفاق-) روى گردان شد؟!﴿33﴾
وَأَعْطَى قَلِيلًا وَأَكْدَى﴿34﴾
و کمى عطا کرد، و از بيشتر امساک نمود!﴿34﴾
أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى﴿35﴾
آيا نزد او علم غيب است و مىبيند (که ديگران مىتوانند گناهان او را بر دوش گيرند)؟!﴿35﴾
أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى﴿36﴾
يا از آنچه در کتب موسى نازل گرديده با خبر نشده است؟!﴿36﴾
وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى﴿37﴾
و در کتب ابراهيم، همان کسى که وظيفه خود را بطور کامل ادا کرد،﴿37﴾
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى﴿38﴾
که هيچ کس بار گناه ديگرى را بر دوش نمىگيرد،﴿38﴾
وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى﴿39﴾
و اينکه براى انسان بهرهاى جز سعى و کوشش او نيست،﴿39﴾
وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى﴿40﴾
و اينکه تلاش او بزودى ديده مىشود،﴿40﴾
ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاء الْأَوْفَى﴿41﴾
سپس به او جزاى کافى داده خواهد شد!﴿41﴾
وَأَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنتَهَى﴿42﴾
(و آيا از کتب پيشين انبيا به او نرسيده است) که همه امور به پروردگارت منتهى مىگردد؟!﴿42﴾
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى﴿43﴾
و اينکه اوست که خنداند و گرياند،﴿43﴾
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا﴿44﴾
و اوست که ميراند و زنده کرد،﴿44﴾
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى﴿45﴾
و اوست که دو زوج نر و مادّه را آفريد…﴿45﴾
مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى﴿46﴾
از نطفهاى هنگامى که خارج مىشود (و در رحم مىريزد)،﴿46﴾
وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى﴿47﴾
و اينکه بر خداست ايجاد عالم ديگر (تا عدالت اجرا گردد)،﴿47﴾
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى﴿48﴾
و اينکه اوست که بىنياز کرد و سرمايه باقى بخشيد،﴿48﴾
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى﴿49﴾
و اينکه اوست پروردگار ستاره «شعرا»!﴿49﴾
وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى﴿50﴾
(و آيا به انسان نرسيده است که در کتب انبياى پيشين آمده) که خداوند قوم «عاد نخستين» را هلاک کرد؟!﴿50﴾
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى﴿51﴾
و همچنين قوم «ثمود» را، و کسى از آنان را باقى نگذارد!﴿51﴾
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى﴿52﴾
و نيز قوم نوح را پيش از آنها، چرا که آنان از همه ظالمتر و طغيانگرتر بودند!﴿52﴾
وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى﴿53﴾
و نيز شهرهاى زير و رو شده (قوم لوط) را فرو کوبيد،﴿53﴾
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى﴿54﴾
سپس آنها را با عذاب سنگين پوشانيد!﴿54﴾
فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكَ تَتَمَارَى﴿55﴾
(بگو:) در کدام يک از نعمتهاى پروردگارت ترديد دارى؟!﴿55﴾
هَذَا نَذِيرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَى﴿56﴾
اين (پيامبر) بيمدهندهاى از بيمدهندگان پيشين است!﴿56﴾
أَزِفَتْ الْآزِفَةُ﴿57﴾
آنچه بايد نزديک شود، نزديک شده است (و قيامت فرامىرسد)،﴿57﴾
لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ﴿58﴾
و هيچ کس جز خدا نمىتواند سختيهاى آن را برطرف سازد!﴿58﴾
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ﴿59﴾
آيا از اين سخن تعجّب مىکنيد،﴿59﴾
وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ﴿60﴾
و مىخنديد و نمىگرييد،﴿60﴾
وَأَنتُمْ سَامِدُونَ﴿61﴾
و پيوسته در غفلت و هوسرانى به سر مىبريد؟!﴿61﴾
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا﴿62﴾
حال که چنين است همه براى خدا سجده کنيد و او را بپرستيد!﴿62﴾