بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ﴿1﴾
هنگامى که واقعه عظيم (قيامت) واقع شود،﴿1﴾
لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ﴿2﴾
هيچ کس نمىتواند آن را انکار کند!﴿2﴾
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ﴿3﴾
(اين واقعه) گروهى را پايين مىآورد و گروهى را بالا مىبرد!﴿3﴾
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا﴿4﴾
در آن هنگام که زمين بشدّت به لرزه درمىآيد،﴿4﴾
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا﴿5﴾
و کوهها در هم کوبيده مىشود،﴿5﴾
فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا﴿6﴾
و بصورت غبار پراکنده درمىآيد،﴿6﴾
وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً﴿7﴾
و شما سه گروه خواهيد بود!﴿7﴾
فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ﴿8﴾
(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانى!﴿8﴾
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ﴿9﴾
گروه ديگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى!﴿9﴾
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ﴿10﴾
و (سومين گروه) پيشگامان پيشگامند،﴿10﴾
أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ﴿11﴾
آنها مقرّبانند!﴿11﴾
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ﴿12﴾
در باغهاى پرنعمت بهشت (جاى دارند)!﴿12﴾
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ﴿13﴾
گروه زيادى (از آنها) از امّتهاى نخستينند،﴿13﴾
وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ﴿14﴾
و اندکى از امّت آخرين!﴿14﴾
عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ﴿15﴾
آنها [= مقرّبان] بر تختهايى که صفکشيده و به هم پيوسته است قراردارند،﴿15﴾
مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ﴿16﴾
در حالى که بر آن تکيه زده و رو به روى يکديگرند!﴿16﴾
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ﴿17﴾
نوجوانانى جاودان (در شکوه و طراوت) پيوسته گرداگرد آنان مىگردند،﴿17﴾
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ﴿18﴾
با قدحها و کوزهها و جامهايى از نهرهاى جارى بهشتى (و شراب طهور)!﴿18﴾
لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ﴿19﴾
امّا شرابى که از آن درد سر نمىگيرند و نه مست مىشوند!﴿19﴾
وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ﴿20﴾
و ميوههايى از هر نوع که انتخاب کنند،﴿20﴾
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ﴿21﴾
و گوشت پرنده از هر نوع که مايل باشند!﴿21﴾
وَحُورٌ عِينٌ﴿22﴾
و همسرانى از حور العين دارند،﴿22﴾
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ﴿23﴾
همچون مرواريد در صدف پنهان!﴿23﴾
جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴿24﴾
اينها پاداشى است در برابر اعمالى که انجام مىدادند!﴿24﴾
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا﴿25﴾
در آن (باغهاى بهشتى) نه لغو و بيهودهاى مىشنوند نه سخنان گناه آلود؛﴿25﴾
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا﴿26﴾
تنها چيزى که مىشنوند «سلام» است «سلام»!﴿26﴾
وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ﴿27﴾
و اصحاب يمين و خجستگان، چه اصحاب يمين و خجستگانى!﴿27﴾
فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ﴿28﴾
آنها در سايه درختان «سِدر» بىخار قرار دارند،﴿28﴾
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ﴿29﴾
و در سايه درخت «طلح» پربرگ [= درختى خوشرنگ و خوشبو]،﴿29﴾
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ﴿30﴾
و سايه کشيده و گسترده،﴿30﴾
وَمَاء مَّسْكُوبٍ﴿31﴾
و در کنار آبشارها،﴿31﴾
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ﴿32﴾
و ميوههاى فراوان،﴿32﴾
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ﴿33﴾
که هرگز قطع و ممنوع نمىشود،﴿33﴾
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ﴿34﴾
و همسرانى بلندمرتبه!﴿34﴾
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء﴿35﴾
ما آنها را آفرينش نوينى بخشيديم،﴿35﴾
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا﴿36﴾
و همه را دوشيزه قرار داديم،﴿36﴾
عُرُبًا أَتْرَابًا﴿37﴾
زنانى که تنها به همسرشان عشق مىورزند و خوش زبان و فصيح و هم سن و سالند!﴿37﴾
لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ﴿38﴾
اينها همه براى اصحاب يمين است،﴿38﴾
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ﴿39﴾
که گروهى از امّتهاى نخستينند،﴿39﴾
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ﴿40﴾
و گروهى از امّتهاى آخرين!﴿40﴾
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ﴿41﴾
و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالى (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مىشود)!﴿41﴾
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ﴿42﴾
آنها در ميان بادهاى کشنده و آب سوزان قرار دارند،﴿42﴾
وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ﴿43﴾
و در سايه دودهاى متراکم و آتشزا!﴿43﴾
لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ﴿44﴾
سايهاى که نه خنک است و نه آرامبخش!﴿44﴾
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ﴿45﴾
آنها پيش از اين (در عالم دنيا) مست و مغرور نعمت بودند،﴿45﴾
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ﴿46﴾
و بر گناهان بزرگ اصرار مىورزيدند،﴿46﴾
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ﴿47﴾
و مىگفتند: «هنگامى که ما مُرديم و خاک و استخوان شديم، آيا برانگيخته خواهيم شد؟!﴿47﴾
أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ﴿48﴾
يا نياکان نخستين ما (برانگيخته مىشوند)؟!»﴿48﴾
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ﴿49﴾
بگو: «اوّلين و آخرين،﴿49﴾
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ﴿50﴾
همگى در موعد روز معيّنى گردآورى مىشوند،﴿50﴾
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ﴿51﴾
سپس شما اى گمراهان تکذيبکننده!﴿51﴾
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ﴿52﴾
قطعاً از درخت زقّوم مىخوريد،﴿52﴾
فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ﴿53﴾
و شکمها را از آن پر مىکنيد،﴿53﴾
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ﴿54﴾
و روى آن از آب سوزان مىنوشيد،﴿54﴾
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ﴿55﴾
و همچون شتران مبتلا به بيمارى عطش، از آن مىآشاميد!﴿55﴾
هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ﴿56﴾
اين است وسيله پذيرايى از آنها در قيامت!﴿56﴾
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ﴿57﴾
»ما شما را آفريديم؛ پس چرا (آفرينش مجدّد را) تصديق نمىکنيد؟!﴿57﴾
أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ﴿58﴾
آيا از نطفهاى که در رحم مىريزيد آگاهيد؟!﴿58﴾
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ﴿59﴾
آيا شما آن را (در دوران جنينى) آفرينش (پى در پى) مىدهيد يا ما آفريدگاريم؟!﴿59﴾
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ﴿60﴾
ما در ميان شما مرگ را مقدّر ساختيم؛ و هرگز کسى بر ما پيشى نمىگيرد!﴿60﴾
عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ﴿61﴾
تا گروهى را به جاى گروه ديگرى بياوريم و شما را در جهانى که نمىدانيد آفرينش تازهاى بخشيم!﴿61﴾
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ﴿62﴾
شما عالم نخستين را دانستيد؛ چگونه متذکّر نمىشويد (که جهانى بعد از آن است)؟!﴿62﴾
أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ﴿63﴾
آيا هيچ درباره آنچه کشت مىکنيد انديشيدهايد؟!﴿63﴾
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ﴿64﴾
آيا شما آن را مىرويانيد يا ما مىرويانيم؟!﴿64﴾
لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ﴿65﴾
هرگاه بخواهيم آن را مبدّل به کاه در هم کوبيده مىکنيم که تعجّب کنيد!﴿65﴾
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ﴿66﴾
(بگونهاى که بگوييد:) براستى ما زيان کردهايم،﴿66﴾
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ﴿67﴾
بلکه ما بکلّى محروميم!﴿67﴾
أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاء الَّذِي تَشْرَبُونَ﴿68﴾
آيا به آبى که مىنوشيد انديشيدهايد؟!﴿68﴾
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ﴿69﴾
آيا شما آن را از ابر نازل کردهايد يا ما نازل مىکنيم؟!﴿69﴾
لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ﴿70﴾
هرگاه بخواهيم، اين آب گوارا را تلخ و شور قرار مىدهيم؛ پس چرا شکر نمىکنيد؟!﴿70﴾
أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ﴿71﴾
آيا درباره آتشى که مىافروزيد فکر کردهايد؟!﴿71﴾
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ﴿72﴾
آيا شما درخت آن را آفريدهايد يا ما آفريدهايم؟!﴿72﴾
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ﴿73﴾
ما آن را وسيله يادآورى (براى همگان) و وسيله زندگى براى مسافران قرار دادهايم!﴿73﴾
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ﴿74﴾
حال که چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح کن (و او را پاک و منزّه بشمار)!﴿74﴾
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ﴿75﴾
سوگند به جايگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)!﴿75﴾
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ﴿76﴾
و اين سوگندى است بسيار بزرگ، اگر بدانيد!﴿76﴾
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ﴿77﴾
که آن، قرآن کريمى است،﴿77﴾
فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ﴿78﴾
که در کتاب محفوظى جاى دارد،﴿78﴾
لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ﴿79﴾
و جز پاکان نمىتوانند به آن دست زنند [= دست يابند].﴿79﴾
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ﴿80﴾
آن از سوى پروردگار عالميان نازل شده؛﴿80﴾
أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ﴿81﴾
آيا اين سخن را [= اين قرآن را با اوصافى که گفته شد] سست و کوچک مىشمريد،﴿81﴾
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ﴿82﴾
و به جاى شکر روزيهايى که به شما داده شده آن را تکذيب مىکنيد؟!﴿82﴾
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ﴿83﴾
پس چرا هنگامى که جان به گلوگاه مىرسد (توانايى بازگرداندن آن را نداريد)؟!﴿83﴾
وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ﴿84﴾
و شما در اين حال نظاره مىکنيد (و کارى از دستتان ساخته نيست)؛﴿84﴾
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَكِن لَّا تُبْصِرُونَ﴿85﴾
و ما از شما به او نزديکتريم ولى نمىبينيد!﴿85﴾
فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ﴿86﴾
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمىشويد،﴿86﴾
تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ﴿87﴾
پس آن (روح) را بازگردانيد اگر راست مىگوييد!﴿87﴾
فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ﴿88﴾
پس اگر او از مقرّبان باشد،﴿88﴾
فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِيمٍ﴿89﴾
در رَوح و ريحان و بهشت پرنعمت است!﴿89﴾
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْيَمِينِ﴿90﴾
امّا اگر از اصحاب يمين باشد،﴿90﴾
فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ﴿91﴾
(به او گفته مىشود:) سلام بر تو از سوى دوستانت که از اصحاب يمينند!﴿91﴾
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ﴿92﴾
امّا اگر او از تکذيبکنندگان گمراه باشد،﴿92﴾
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ﴿93﴾
با آب جوشان دوزخ از او پذيرايى مىشويد!﴿93﴾
وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ﴿94﴾
و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است،﴿94﴾
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ﴿95﴾
اين مطلب حقّ و يقين است!﴿95﴾
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ﴿96﴾
پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح کن (و او را منزّه بشمار)!﴿96﴾