بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا﴿1﴾
آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چيز قابل ذکرى نبود؟!﴿1﴾
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا﴿2﴾
ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم، و او را مىآزماييم؛ (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم!﴿2﴾
إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا﴿3﴾
ما راه را به او نشان داديم، خواه شاکر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس!﴿3﴾
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَا وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا﴿4﴾
ما براى کافران، زنجيرها و غلها و شعلههاى سوزان آتش آماده کردهايم!﴿4﴾
إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا﴿5﴾
به يقين ابرار (و نيکان) از جامى مىنوشند که با عطر خوشى آميخته است،﴿5﴾
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا﴿6﴾
از چشمهاى که بندگان خاص خدا از آن مىنوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مىسازند!﴿6﴾
يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا﴿7﴾
آنها به نذر خود وفا مىکنند، و از روزى که شرّ و عذابش گسترده است مىترسند،﴿7﴾
وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا﴿8﴾
و غذاى (خود) را با اينکه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسکين» و «يتيم» و «اسير» مىدهند!﴿8﴾
إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُورًا﴿9﴾
(و مىگويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مىکنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم!﴿9﴾
إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا﴿10﴾
ما از پروردگارمان خائفيم در آن روزى که عبوس و سخت است!﴿10﴾
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا﴿11﴾
(بخاطر اين عقيده و عمل) خداوند آنان را از شرّ آن روز نگه مىدارد و آنها را مىپذيرد در حالى که غرق شادى و سرورند!﴿11﴾
وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا﴿12﴾
و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حرير بهشتى را به آنها پاداش مىدهد!﴿12﴾
مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا﴿13﴾
اين در حالى است که در بهشت بر تختهاى زيبا تکيه کردهاند، نه آفتاب را در آنجا مىبينند و نه سرما را!﴿13﴾
وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا﴿14﴾
و در حالى است که سايههاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چيدن ميوههايش بسيار آسان است!﴿14﴾
وَيُطَافُ عَلَيْهِم بِآنِيَةٍ مِّن فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا﴿15﴾
و در گرداگرد آنها ظرفهايى سيمين و قدحهايى بلورين مىگردانند (پر از بهترين غذاها و نوشيدنىها)،﴿15﴾
قَوَارِيرَ مِن فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا﴿16﴾
ظرفهاى بلورينى از نقره، که آنها را به اندازه مناسب آماده کردهاند!﴿16﴾
وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا﴿17﴾
و در آنجا از جامهايى سيراب مىشوند که لبريز از شراب طهورى آميخته با زنجبيل است،﴿17﴾
عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّى سَلْسَبِيلًا﴿18﴾
از چشمهاى در بهشت که نامش سلسبيل است!﴿18﴾
وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا﴿19﴾
و بر گردشان (براى پذيرايى) نوجوانانى جاودانى مىگردند که هرگاه آنها را ببينى گمان مىکنى مرواريد پراکندهاند!﴿19﴾
وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا﴿20﴾
و هنگامى که آنجا را ببينى نعمتها و ملک عظيمى را مىبينى!﴿20﴾
عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا﴿21﴾
بر اندام آنها [= بهشتيان] لباسهايى است از حرير نازک سبزرنگ، و از ديباى ضخيم، و با دستبندهايى از نقره آراستهاند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مىنوشاند!﴿21﴾
إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاء وَكَانَ سَعْيُكُم مَّشْكُورًا﴿22﴾
اين پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است!﴿22﴾
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنزِيلًا﴿23﴾
مسلّماً ما قرآن را بر تو نازل کرديم!﴿23﴾
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا﴿24﴾
پس در (تبليغ و اجراى) حکم پروردگارت شکيبا (و با استقامت) باش، و از هيچ گنهکار يا کافرى از آنان اطاعت مکن!﴿24﴾
وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا﴿25﴾
و نام پروردگارت را هر صبح و شام به ياد آور!﴿25﴾
وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا﴿26﴾
و در شبانگاه براى او سجده کن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبيح گوى!﴿26﴾
إِنَّ هَؤُلَاء يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا﴿27﴾
آنها زندگى زودگذر دنيا را دوست دارند، در حالى که روز سختى را پشت سر خود رها مىکنند!﴿27﴾
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا﴿28﴾
ما آنها را آفريديم و پيوندهاى وجودشان را محکم کرديم، و هر زمان بخواهيم جاى آنان را به گروه ديگرى مىدهيم!﴿28﴾
إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا﴿29﴾
اين يک تذکر و يادآورى است، و هر کس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمىگزيند!﴿29﴾
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاء اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا﴿30﴾
و شما هيچ چيز را نمىخواهيد مگر اينکه خدا بخواهد، خداوند دانا و حکيم بوده و هست!﴿30﴾
يُدْخِلُ مَن يَشَاء فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا﴿31﴾
و هر کس را بخواهد (و شايسته بداند) در رحمت (وسيع) خود وارد مىکند، و براى ظالمان عذاب دردناکى آماده ساخته است!﴿31﴾